تغییرات در قوانین پناهندگی اتحادیه‌ی اروپا
طبق تصمیم کمیسیون اتحادیه اروپا، پناهجویان در آینده پس از ۶ ماه، اجازه‌ی کار دریافت می‌کنند. برخی کارشناسان با این تغییرات مخالف‌اند. تفاوت وضعیت بازار کار در کشورهای عضو ، یکی از دلایل این مخالفت است.
قوانین پناهندگی در کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا را می‌توان از نظر ناهماهنگی به لحاف چهل تکه تشبیه کرد؛ هر کدام از ۲۷ کشور عضو اتحادیه، قانون و مقررات ویژه‌ی خود را دارد. مقرراتی که با همه‌ی ناهمگونی، در یک اصل مشترک‌اند: قربانیان خشونت و فشار، کسانی که ناچار به ترک کشورشان شده‌اند، در کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا از حق حفاظت برخوردارند.
ژاک بارو (Jacques Barrot) کمیسر دادگستری (حقوقی) اتحادیه‌ی اروپا معتقد است که این ناهماهنگی در قوانین، بی‌عدالتی در حق متقاضیان پناهندگی است. بارو برای نمونه دو کشور سوئد و یونان را مقایسه می‌کند و می‌گوید : « سوئد یک پناه‌جوی عراقی را به احتمال بسیار زیاد می‌پذیرد ولی یونان نه.»
پیشنهادهای تازه‌ای که اتحادیه‌ی اروپا در بروکسل با آنها موافقت کرد، هیچ‌گونه تغییری در اصل بنیادین پذیرش پناهجو نمی‌دهند. با وجود این، کمیسر حقوقی اتحادیه اروپا به دنبال تعریف استانداردهای حداقل در برخورد با متقاضیان پناهندگی در تمامی کشورهای عضو اتحادیه است. رسیدگی منصفانه و انسانی به مسائل پناهندگان هدف تمامی این تغییرات است.
دریافت اجازه کار پس از ۶ ماه
بر همین اساس باید به پناهندگان پس از گذشت ۶ ماه اجازه‌ی کار داده شود. در آلمان تا کنون متقاضیان پناهندگی، پس از گذشت ۱۲ ماه اجازه‌ی کار دریافت می‌کردند. مانفرد وبر (Manfred Weber) یکی از سخنگویان سیاست حقوقی حزب سوسیال مسیحی آلمان (CSU) در پارلمان اروپا، از مدافعان مقررات موجود در رابطه با کار پناهندگان است. به اعتقاد او، در هر کدام از کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا، وضعیت ویژه‌ای بر بازار کار حاکم است که با دیگر کشورها متفاوت است. به نظر وبر، وضع مقررات یکسان برای همه‌ی کشورها، به معنای محدود کردن انعطاف‌پذیری این کشورهاست.
تغییرات پیشنهادی در قوانین مربوط به پناهجویان
دولت آلمان در گذشته پیوسته با دخالت بروکسل در امور مربوط به پناهندگان در کشورش، مخالفت کرده است. این کشور اما با تغییر در مقرراتی که به آسان‌کردن شرایط پذیرش پناهندگان منجر می‌شوند موافق است.
چند نمونه از پیشنهادات برای تغییر در قوانین مربوط به پناهندگان به شرح زیر است:
- حق برخورداری از مراقبت‌های روانشناختی برای قربانیان شکنجه،
- عدم اسکان زنانی که مورد سوء استفاده‌ی جنسی قرار گرفته‌اند با مردان پناهنده در یک مکان،
- فراهم آوردن امکانات حقوقی بیشتر برای دفاع از حقوق پناهجویان
یکی دیگر از مواردی که در بروکسل بر سر اصلاح آن اندیشیده می‌شود، نحوه‌ی تقسیم پناهجویان در کشورهای عضو اتحادیه است. از سوی دیگر به گفته‌ی بارو، با تغییر مقرراتی که بر اساس آن، کشور میزبان، صلاحیت رسیدگی به امور پناهجو را داراست، ممکن است در آینده برخی صلاحیت‌ها در این مورد به اتحادیه‌ی اروپا واگذار شود.
پیشنهادات بارو، کمیسر حقوقی اتحادیه‌ی اروپا، به احتمال زیاد آغاز یک سری تغییرات حقوقی در رابطه با پناهجویان در اتحادیه‌ی اروپاست.
مهاجران ایرانی در فیلم جدید کن لوچ
کن لوچ فيلم ساز سرشناس بريتانيايی در جديدترين اثر سينمايی خود «این یک جهان آزاد است»، به سراغ مهاجرين غيرقانونی در لندن رفته و با روایت داستان زندگی يک زن انگليسی، به مشکلات مهاجران خارجی از جمله ايرانی‌ها پرداخته است.
این فیلم، که اکران آن در آمریکای شمالی در فوریه سال ۲۰۰۸ میلادی آغاز شد، در روزهای گذشته به روی پرده سینمای برخی کشورهای اروپایی، از جمله آلمان رفته است.
خلاصه فیلم:
«انجی» زن جوانی است که به خاطر اعتراض به سوء استفاده‌های جنسی که از او در محيط کارش می شود، اخراج می شود.
او که در يک بنگاه کاريابی بزرگ کار می‌کرد، برای تامين زندگی خود و پسر ۱۱ ساله‌اش، تصميم می‌گيرد يک بنگاه کاريابی کوچک تاسيس و برای مهاجرين خارجی کارهای روزانه و کوچک دست و پا کند.
او در اين ميان با يک مهاجر ايرانی به نام محمود آشنا می‌شود. محمود همراه با همسر و دو دختر خود به طور غيرقانونی به لندن آمده و اکنون بی‌پول و بی‌کار است. انجی با آشنايی با همسر و فرزندان محمود به مشکلات و زندگی سخت آنها پی می‌برد.
در این میان مهين، همسر محمود، داستان فرار خانواده خود را از دست مامورين امنیتی جمهوری اسلامی برای انجی تعريف می کند. داستانی که انجی را به شدت تحت تاثير قرار می‌دهد.
«اين يک جهان آزاد است»، آخرين ساخته تحسين شده کن لوچ (۷۲ ساله)، موضوعی اجتماعی دارد و مانند آثار پيشين کن لوچ به معضلات و مشکلات جامعه می‌پردازد.
ببینید:
این فيلم سال گذشته موفق به دريافت سه جايزه از فستيوال فيلم ونيز، از جمله جايزه بهترين فيلم‌نامه شد.
چهار ايرانی -داوود راستگو در نقش محمود، مهين امينيا در نقش همسرش و شادا و شرا کاووسيان در نقش دختران محمود- در این فیلم بازی می‌کنند.
کن لوچ، کارگردان فيلم و تلويزيون و فعال سياسی-اجتماعی، متولد ۱۹۳۶ در بريتانياست و به خاطر ساخت فيلم‌هايی در ژانر «رئاليسم اجتماعی» شهرتی جهانی دارد.
او فيلم‌سازی را در دهه ۶۰ با ساخت فيلم‌های مستند تلويزيونی آغاز کرد.
فيلم مستند «کتی به خانه بيا» ساخته کن لوچ در مورد بی‌خانمان‌ها در سال ۱۹۶۶، باعث تغييرات برخی قوانين مربوط به بی‌خانمان‌ها در بريتانيا شد.
این کارگردان بریتانیایی با ساخت ۴۴ فيلم ، تا کنون ۶۷ جايزه معتبر بين المللی از جمله نخل طلای کن را از آن خود کرده است.
از ديگر فيلم‌های او می توان به «بادی که در علف‌زار می‌پيچد»، «بوسه گرم»، «زندگی خانوادگی»، «زمين و آزادی»، «نام من، جو» و «آهنگ کارلا» اشاره کرد.
عباس کيارستمی، فيلم‌ساز مطرح ايرانی، در سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) در يک فيلم سه اپيزودی به نام «بليط‌ها» با کن لوچ هم‌کاری کرد.
کن لوچ قرار است فيلمی در مورد «اريک کانتونا»، بازيگر اسطوره‌ای فوتبال متولد فرانسه بسازد. اين فيلم که «درجستجوی اريک» نام دارد، در سال ۲۰۰۹ به نمايش درخواهد آمد.
