اتحاديه پناهندگان ايرانی

(I.U.R) سوئيس

لینکستان
Thursday, October 30, 2003


وضعيت كودكان پناهجو در آلمان

نيلز كاسينس Nils Casjens


ترجمه كيواندخت قهارى

شايد بتوان ضعيف ترين ضعيفان جهان را كودكانى دانست كه از خشونت و جنگ در ميهن خود گريخته اند. بسيارى از اين كودكان به تنهايى و بى پدر و مادر و خويشاوندى راه فرار را پيش گرفته اند. در آلمان شش تا ده هزار كودك پناهجو مى زيند، آمار دقيقى از شمار آنان در دست نيست. مى توان گمان كرد كه اين كودكان در آلمان زندگى راحتى را مى گذرانند. اما اين گمان نادرست است. همه كودكان پناهجو به آلمان نيكبختى جوائو جونيور Joao Junior را ندارند، كه هفت سال پيش در آستانه شانزده سالگى پس از فرار از آنگولاى درگير در جنگ داخلى به تنهايى به آلمان آمد، به سرزمينى بيگانه، كه حتى كلمه اى از زبان مردم آن را نمى فهميد. اما در آن هنگام براى جوائو اين مسئله اهميتى نداشت. در اين باره او چنين مى گويد:

“مهمترين چيز براى من اين بود كه از كشور بيام بيرون، به دلايل سياسى، جاى امنى پيدا كنم، كه آينده و زندگيم تامين باشه، و به دام كاراى خلاف و جنگ تو كشورم نيفتم. اين هدف اولى بود كه مى خواستم بهش برسم. يعنى مى خواستم يه جايى آرامش و صلح پيدا كنم.”

از آنجا كه جوائو در ورودش به آلمان تنها ۱۵ سال داشت، توانست به آرامش و صلح مطلوب خود دست پيدا كند. در خانه اى به او جا دادند، كه ديگر نوجوانان فرارى نيز در آن زندگى مى كردند. مددكارى اجتماعى بر تربيت نوجوانان نظارت داشت. جوائو آلمانى آموخت و به مدرسه رفت. اما همه فراريان نوجوان پناهجويى كه به تنهايى به آلمان ميايند، سعادت جوائو را ندارند. اگر چه طبق مصوبات سازمان ملل متحد به كودكان و نوجوانان سراسر جهان حقوقى خاص تعلق مى گيرند، و برخوردارى آنها از اين حقوق ربطى به محل اقامتشان ندارد، اما در آلمان كودكان خارجى تنها با قيد وشرطهايى مى توانند از اين حقوق بهره مند شوند. و اين پيامدهايى سنگين براى نوجوانان پناهجو در بر دارد.

در اين باره ماراى پلتسر Marei Peltzer سخنگوى سازمان دفاع از حقوق پناهندگان در آلمان چنين مى گويد:

“مشكل اين است كه در آلمان پناهجويان كم سن و سال را مى توان به زندان برد، درخواست پناهندگى شان را رد كرد و آنها را به كشورشان برگرداند. اگر چه اين كار خلاف كنوانسيون حقوق كودك است. مشكل ديگر اين است كه در آلمان نوجوانان از ۱۶ سالگى به لحاظ حقوق پناهندگى بالغ محسوب مى شوند.”

اين به اين معناست كه در آلمان فراريانى كه شانزده سال يا بيشتر دارند بايد درخواست پناهندگى بكنند. يعنى اين افراد از زندگى در خانه اى با ديگر كودكان و نوجوانان، از يادگيرى زبان و دانش آموختن در مدرسه با نظارت سرپرستى كاردان محروم مى شوند. بسيار پيش مى آيد كه به نوجوانى تا سن ۱۶ سالگى اش رسيدگى كرده اند، اما پس از رسيدن وى به اين سن، او را به خانه اى كه پناهندگان در آن مى زيند، انتقال داده اند. در حاليكه به خصوص اين كودكان و نوجوانان پناهجو هستند كه نياز به مامن و توجه و آموزش متداوم دارند.

در اين باره راينهارد هوكر Reinhard Hocker رييس انجمن كمك به كودكانى كه در معرض خطر بازپس فرستاده شدن به كشورشان هستند مى گويد:

“كودكان و نوجوانانى كه نزد ما مى آيند، آسيبهاى فراوان ديده اند، در اثر فرار روابط آنها با خانواده شان از هم گسيخته است، بسيارى از آنها فاجعه هايى را از سر گذرانده اند. در جنگ بوده اند. يا تجربه هاى وحشتناك و خشونت آميز ديگرى را پشت سر دارند. معمولا اين كودكان و نوجوانان در اينجا در خانه اى زير نظارت مربيان زندگى مى كنند، درس مى خوانند و كارى ياد مى گيرند، اما بسيار پيش مى آيد كه با رسيدن آنها به سن ۱۶ جلوى درس خواندن و كارآموختن آنها را مى گيرند.”

تداوم و ثبات در روابط شخصى و در مدرسه و تحصيل مهمترين چيزها در زندگى فراريان و پناهندگان است. پناهندگان تنها اگر در مدت زندگى خود در كشور ميزبانشان تحصيلى كرده و كارى آموخته باشند است كه مى توانند در بازگشت به ميهن شان جذب جامعه شوند. براى همين پناهندگان نوجوان در آلمان از انگيزه بالايى براى تحصيل و كارآموزى برخوردارند. آنچه براى آنها افزون بر امنيتى كه در آلمان به دست آورده اند، مهم است اين است كه بتوانند جوانى كنند، از كودكى و نوجوانى شان بهره گيرند.

راينهارد هوكر در اين باره مى گويد:

“نوجوانان فرارى دوست دارند مثل نوجوانان زندگى كنند. يعنى دوست دارند كسانى را داشته باشند مسن تر و با تجربه تر از خودشان، كه بتوانند بهشان اعتماد كنند. دوستان هم سن و سال خودشان را داشته باشند، مدرسه بروند. چند وقت پيش دختر نوجوانى در جلسه مشاوره من بود كه مى گفت دلم مى خواهد مثل بقيه بروم مدرسه. اينها مى خواهند مثل نوجوانان زندگى كنند، چون درست اين چيزى است كه آنها ياد نگرفته اند.”

و درست اين شيوه زيستن همچون ديگر نوجوانان است كه در آلمان از آنها دريغ مى دارند. براى نمونه جوائو جونيور كه اكنون۲۳ سال دارد، دوست داشت در آلمان حقوق تحصيل كند. اما به او به عنوان پناهنده گفته شد كه بهتر است حتى ديپلم خود را نگيرد. وى براى گرفتن اجازه كار در آلمان هم بايد مدتى طولانى مبارزه مى كرد، و سرانجام هم اجازه كار تنها در عرصه هايى به وى داده شد كه آلمانيها حاضر به ورود به آن نيستند.

جوائو در اين ميان ازدواج كرده و در رستوران هتلى در شهر كلن كار مى كند. هنوز هم وضعيت پرونده پناهندگى وى روشن نيست. به او تنها اجازه اقامت موقت در آلمان را داده اند. براى همين ترس از اينكه او را به زور به اوگاندا بازگردانندهميشه با اوست و نمى تواند براى آينده اش برنامه ريزى كند.

“بايد بگم كه به هر حال همه پناهجوها اين ترس را دارند. و اين ترس فقط روزها با آدم نيست، شبها هم هست و صبحها هم كه از خواب پاميشى، و اين بدترين چيزيه كه ميشه تصورش را كرد، چون فكر مى كنى كه اينجا آرامش پيدا كرده اى، ولى يه روز ميان بهت مى گن بايد از اينجا برى.”



Wednesday, October 29, 2003


هماهنگ شدن قوانين پناهندگى در اتحاديه اروپا

دوم و سوم نوامبر سال جاري ميلادي، وزراى امور خارجه و دادگستري كشورهاى عضو اتحاديه اروپا در در لوكزامبورگ گرد هم مى آيند تا در مورد رئوس مهم قوانين پناهندگى كه قرار است براى كليه كشورهاى عضو اين اتحاديه يكسان گردد، به تبادل نظر بپردازند. قوانينى كه قرار است تا پايان سال جارى ميلادى به تصويب كليه اعضا اتحاديه برسد.

ولفگانگ گرنتس، متخصص امور پناهندگانِ Amnesty international يا سازمان عفو بين الملل، شعبه آلمان ، ديروز در برلين، به نظرات دو حزب دمكرات مسيحى و سوسيال مسيحى آلمان، در مورد قوانين پناهندگى انتقاد كرد. در اين نظرات آمده است كه اين دو حزب هر گونه پيگرد غير دولتى را دليل دادن حق پناهندگى به متقاضيان نمى دانند و خواهان حذف اين ماده از پيش نويس قانون مهاجرت آلمان شده اند.

عفو بين الملل بر اين نظر است كه در حال حاضر چنين پيگردهاى غير دولتى، در عمل مورد قبول اكثر كشورهاى عضو اتحاديه اروپا و همچنين كميسيون عالى پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد يا آنكر است، و بر مبناي آن حقوق پناهندگي به چنين افرادى تعلق مى گيرد. گرنتس اعلام كرد، در صورتى كه اين ماده از پيش نويس قانون مهاجرت آلمان برداشته شود، عفو بين الملل ، شعبه آلمان، به مبارزه اى دامنه دار عليه آن دست خواهد زد. او در اين مورد مى گويد: “اگر چنين ماده اى از متن قانون مهاجرت حذف شود، ما هيچ دليلى براى پشتيبانى از چنين قانونى نمى بينيم و از هم اكنون اعلام مى كنيم كه با آن به مبارزه مى پردازيم.”

سازمان Pro Asyl كه سازمانى يارى دهنده پناهندگان در سطح آلمان است، با انتقاد از سياست اين كشور در قبال مسئله پناهندگان و قانون مهاجرت در اين كشور، اعلام كرد كه آلمان بايد از پيشنهادهاى غيرقانونى براى سخت تر شدن شرايط پناهندگان و قوانين پناهندگى بپرهيزد.

سازمان Pro Asyl به طرحى اشاره مى كند كه براى باز هم سخت تر شدن شرايط پناهندگان است و در حال حاضر در لندن مورد بررسى قرار گرفته. اين طرح در مورد باصطلاح كشورهاى مطمئنى ست كه عبور از آنها براى متقاضيان پناهندگي، دليلى براى رد تقاضاى آنها به حساب مى آيد، زيرا كسى كه از اين كشورها بگذرد، بايد همان جا تقاضاى پناهندگى بدهد و به كشورهاى ديگر وارد نشود.

در صورتى كه اين ماده نيز به قوانين مهاجرت اروپايى افزوده گردد، شرايط مهاجران و پناهندگان به كشورهاى عضو اتحاديه اروپا مشكل تر خواهد شد و ديگر مسئله اصلى، مشكلات اين افراد و پيگرد آنها در كشورشان مورد توجه قرار نمي گيرد و با اثبات اين نكته كه پناهنده از مرز فلان كشور مطمئن گذشته، دستور اخراج او صادر خواهد شد.




Iranian Union of Refugees(I.U.R)
P.O.Box 3306
8049Zurich / Switzerland
Fax 0041 1 341 94 28
Tel 0041 79 548 52 61



Tuesday, October 28, 2003


منشور اتحادیه پناهندگان ایرانی

در شرایط کنونی که قوانین حقوق بشری در مورد پناهندگان به اجرإ گذاشته نمی شود و هر روز احزاب دست راستی در کشورهای پناهنده پذیر خواستار شرایط بدتری برای پناهجویان هستند و به قوانین جهانی حقوق بشر «کنوانسیون ژنو » بی توجه می شوند و از طرف دیگر در کشورهای پناهنده خیز و مستبدی چون ایران هر لحظه شرایط سیاسی و اجتماعی وخیم و نگران کننده تر می شود و هیچ افق روشنی برای آینده هموطنانمان در کشور دیده نمی شود، ما عده ای از پناهجویان و پناهندگان ایرانی که بنابر اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون ژنو حق داشته ایم محیط امنی را برای ادامه زندگی برگزینیم، بر آن شده ایم برای داشتن اتحاد عمل در جهت کمک به پناهجویان و افشای جمهوری اسلامی تشکلی فرا سازمانی بنام « اتـحـادیـه پـناهـنـدگـان ایـرانـی » را تشکیل دهیم.

ما در اتحادیه پناهـندگان ایرانی به توافق رسیده ایم که :

1- پناهندگی حق مسلم ماست زیرا پناهجو بودن ما مسببی جز سیاستهای ضد بشری جمهوری اسلامی ایران ندارد.

2- هـیچ پـناهجویی نباید طولا نی مدت بلاتکلیف بماند.

3- زندانی و دیپورت کردن پناهجویان باید ملغی شود.

4- پناهجویان و پناهندگان باید حق داشتن فعالیت سیاسی مانند: تظاهرات ، اکسیون ، ایجاد نشریه و غیره را در رابطه با افشای سیاستهای ضد بشری جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند.

5- ارتباط و همکاری با همه سازمانهای چپ انقلابی و دمکراتیک ایرانی و غیرایرانی.

6- عدم همکاری با گروهها و افراد وابسته به نظامهای دیکتاتوری غالب و مغلوب.

7- کمک و همیاری به همه پناهجویان ایرانی در همه کشورها.

8- اشاعه جنبه های مثبت فرهنگ ایران در بین ایرانیان و تعمیق آن در جامعه میزبان و داشتن ارتباطی نزدیک با دیگر فرهنگهای مترقی جهان.

9- با عطف به بندهای فوق یکی از مهمترین وظایف ما بعلت کثرت احزاب و سازمانها و گروههای ایرانی ، داشتن تشکلی فراسازمانی و مستقل است که بتوانیم محیطی کاملا دمکراتیک را بین ایرانیان ایجاد کنیم و محل تلاقی احزاب و تشکلهای ایرانی باشیم و حول محور حمایت بی چون چرا از پناهجویان و پناهندگان فعالیت کنیم.

10- هر فردی که بندهای 9 گانه بالا را بپذیرد می تواند به عضویت اتحادیه در آید.















به وبلاگ اتحاديه پناهندگان ايرانی خوش آمديد



در اين وبلاگ
خانه
تماس با ایمیل @
منشور اتحادیه

NEE

Nichteintretens

entscheid

قطع کمکهای پایه

لوگو

پیوندها

لینکستان ایرانی
بحران
انتگراسیون ایرانیان ساکن آلمان
راديو پارس
پناهندگان ترکیه
Human Rights Activists in Iran
اداره مهاجرت سوئیسBFM
Informationsbund Asyl
Schweizerische Flüchtlingshilfe

آرشيو



 

2003I.U.R