خودسوزی یک پناهجوی عراقی در غرب افغانستان
یک پناهجوی عراقی خود را در برابر دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در هرات آتش زده است.
یک مقام بیمارستانی در شهر هرات در غرب افغانستان به بی بی سی گفت با آن که ۵۵ درصد بدن این مرد، که فرهاد نام دارد، سوخته است وضع سلامتی او بد نیست.
عین الدین اسلمی، مسئول اردوگاه انصاری در هرات گفت دقیقاً نمی داند که خواسته های این پناهجوی عراقی چه بوده است.
به گفته او، فرهاد احتمالاً در اعتراض به بی سرنوشتی و عدم رسیدگی به درخواست های خود مبنی بر اعطای پناهندگی در کشور سوم، دست به خودسوزی زده است.
آقای اسلمی گفت این مرد عراقی از دو سال پیش در اردوگاه انصاری هرات به سر برده است.
دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در هرات می گوید در این مورد تحقیق می کند و نتایج آن را بعداً اعلام خواهد کرد.
گفته می شود فرهاد تنها پناهجوی عراقی مقیم اردوگاه انصاری هرات بوده است.
سه سال پیش هم، یک پناهجوی کشمیری، در عتراض به رد درخواست پناهندگی اش، در برابر دفتر سازمان ملل متحد در کابل، خود را آتش زد.
این مهاجر به نام غازی انور، یک هفته پس از خودسوزی، در یک بیمارستان در کشور تاجیکستان درگذشت.
B.B.C
نگاه تازه؛ پناهندگی، واژه ای آشنا برای ایرانیان
محمد ضرغامی، محمدرضا کاظمی
پناهنده و پناهندگی هنوز هم واژگانی آشنا برای ایرانیان به شمار می روند.
شرایط اجتماعی و سیاسی ایران در سال های نه چندان موج بزرگی از ایرانیان را برای آغاز یک زندگی تازه راهی کشورهای اروپایی و آمریکا کرد. اما هیچ گاه از حرکت این موج کاسته نشد.
با این وجود در سال های اخیر به اعتقاد بسیاری از فعالان در زمینه حقوق پناهندگان قوانین کشورهای پناهنده پذیر تغییراتی به خود دیده است؛ تغییراتی که نتایج آن برای کسانی که خانه و کاشانه را در سرزمین مادری رها کرده اند رضایت بخش نیست.
در برنامه «نگاه تازه» این هفته به سراغ آن هایی رفته ایم که همچنان روی لبه تیغ قبولی یا رد پناهندگی حرکت می کنند.
به ترکیه، لنگرگاه اصلی پناهندگان می رویم. امیر، جوانی دانشجو است که می گوید به دلیل مشکلات مذهبی از ایران به ترکیه گریخته است. امیر که همچنان در انتظار پاسخ درخواست پناهندگی اش به سرمی برد درباره وضعیت پناهندگان در این کشور می گوید: «اجازه کار کردن ندارید، اگر بروید کار کنید با کمترین حقوق بیشترین کار را از شما می کشند و بعد هم اگر حقوقتان را ندهند نمی توانید به پلیس شکایت کنید. باید صبر کنید تا آن تاریخی که سازمان ملل به شما داده بروید و مشکلتان را بگویید.»
امیر می گوید که با وجود اجاره های سرسام آور، پناهندگان هیچگاه نمی توانند در قسمت خوب شهر خانه ای بگیرند. او که هفده ماه گذشته را با مشکلات گوناگون دست وپنجه نرم کرده است، می گوید: «اینجایی که هستم با تمام مشکلاتی که دارم همین تلفن دست من هست یکی می تواند به من آزادانه زنگ بزند و من صدایش را بشنوم می توانم آزادانه بیرون بروم ولی توی ایران اصلا نمی دانم کجا بودم.»
الهام، پناهجوی دیگری است که به نسبت امیر از وضعیت بهتری برخوردار است. الهام هم ابتدا به ترکیه رفته و از آنجا توسط قاچاقچیانی که پناهندگان را از مرزها عبور می دهند در آلمان پناه گرفته است.
او از این قاچاقچیان با عنوان «منجی» نام می برد.
در این برنامه، حمید نوذری، مسئول انجمن پناهندگان ایرانی در برلین نیز به بررسی مسایل پناهندگان ایرانی می پردازد و از موانعی سخن می گوید که امروزه اغلب پناهندگان با آن روبه رویند.
آقای نوذری می گوید: «تصور مسئولان امور پناهندگان ایرانی امروز از پناهندگی سیاسی هنوز مبتنی بر برداشت های کلاسیک از این موضوع است. و سئوال و جواب هایی که از پناهندگان جوان پرسیده می شود شبیه یک آزمون سیاسی است. و جواب متزلزل دادن به هر کدام از این پرسش ها می تواند متقاضی پناهندگی را از هدفش دور کند.»
سازمان بين‌المللي مهاجرت اعلام كرد: نيمي از پناهندگان عراقي دراردن به حمايت رواني نياز دارند
روزنامه انگليسي زبان اردني جوردن تايمز روز سه شنبه با چاپ اين گزارش نوشت : اين مهاجران با توجه به اينكه پس از از اشغال كشورشان از فشارهاي رواني زيادي رنج مي‌برند ، بايد مورد حمايت رواني و اجتماعي قرار گيرند .
در اين گزارش توصيه شده كه براي اين مشكل مهاجرين عراقي بايد هرچه سريعتر چاره‌اي انديشيده شود و گرنه در آينده با مشكلات زيادتري روبرو خواهند شد .
پس از حمله آمريكا و انگليس به عراق در سال ۲۰۰۳ميلادي و اشغال اين كشور، بزرگترين موج مهاجرت جمعيت در خاورميانه بعد از مساله فلسطين ،آغاز شد .
اردن با توجه به جمعيتش و با پذيرش ۷۵۰هزار عراقي ، يكي از ميزبانان بزرگ اين موج مهاجرت است .
مهاجرين عراقي به كشور اردن از اقشار مختلف جامعه عراق از جمله تجار ، كارفرمايان ، سرمايه‌گذاران ، مهندسان ، پزشكان ، استادان دانشگاه ، نويسندگان و روزنامه نگاران وحتي كارگران ساده هستند.
در مجموع اكثريت مهاجرين عراقي به اردن را بعثيها، ثروتمندان و تحصيل كرده‌ها تشكيل مي‌دهند.
بيشتر عراقيهاي مهاجر به اردن ، امان را يك پايگاه موقت براي زندگيشان مي‌دانند به دليل اينكه آنان منتظر رواديد مهاجرت به كشور سوم هستند ، تا در اين كشورها به صورت دايمي اقامت كنند .
پس از گذشت حدود پنج سال از اشغال عراق با اينكه سازمان ملل متحد و كمسيارياي عالي پناهندگان وابسته به اين سازمان اعلام كرده‌اند كه اردن يك ميزبان خوب براي پناهندگان عراق به شمار مي‌آيد ، اما عراقيهاي مقيم اين كشور از دشواري تدابير قانوني براي دريافت رواديد و مجوز اقامت در اردن شكايت دارند .
