اتحاديه پناهندگان ايرانی

(I.U.R) سوئيس

لینکستان
Wednesday, October 27, 2004


سوئد به 384 کرد ايراني ساکن اردوگاهي در منطقه مرزي اردن و عراق پناهندگي مي دهد سوئد به 384 تن ازهزار و 200 پناهنده کرد ايراني که از 18 ماه پيش ساکن اردوگاهي در منطقه مرزي بين اردن و عراق هستند، پناهندگي مي دهد. رئيس کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل در اردن گفت که دولت سوئد در حال آماده ساختن پاسپورت و ديگر مدارکي است که براي انتقال اين افراد به سوئد مورد نياز است. وي گفت که سازمان بين المللي مهاجرت در آماده ساختن فرهنگي اين افراد براي زندگي تازه در سوئد مشارکت مي کند



Tuesday, October 26, 2004


بحث در مورد سياست پذيرش مهاجر در اتحاديه اروپا
لوكزامبورگ: بسيارى كشورهاى عضو اتحاديه اروپا بر داشتن حق وتو در موضوع مهاجرت و حراست هاى مرزى پافشاري ميكنند و ديدار وزراى داخلى و دادگسترى اتحاديه براى اتخاذ تصميمى در باب يك برنامه واحد در سطح اتحاديه به منظور پذيرش مهاجر با ناكامى مواجه شد. بايد گفت ۲۵ كشور عضو اتحاديه قصد دارند تا سال ۲۰۱۰ سيستم واحدى در اتحاديه براي پذيرش پناهنده و مهاجر داشته باشند كه پارلمان اروپا بايست جزييات اين سيستم را با اكثريت قابل قبول آراء تصويب نمايد. آن چه در حال حاضر مورد مناقشه است اينست كه آيا متقاضيان پناهندگى، خارج از مرزهاى اتحاديه اروپا نيز اجازه طرح درخواست خود را دارند يا خير؟ وزراى شركت كننده در هلند در مورد بهبود مبادله اطلاعات با يكديگر در زمينه مقابله با جرايم در مرزهاى اتحاديه به توافق رسيدند. ضمنا قرار شد سازمان هاى مخفى كشورهاى عضو اتحاديه اروپا از اين به بعد گزارش هاى خود را براى تسريع پيكار با تروريسم با يكديگر مبادله نمايند.




پناهنده ای که وزير شد

روشنگری: نخست وزير سوئد روز پنجشنبه ابراهيم بيلان 31 ساله را به عنوان وزير مدارس کشور معرفی کرد. بيلان در 10 سالگی به عنوان پناهنده از جنوب ترکيه به سوئد آمد. والدين او در آن جا به زراعت اشتغال داشتند و ابراهيم تا وقتی در ترکيه بود با برق آشنا نبود. خودش در مصاحبه با يک روزنامه گفت وقتی در فرودگاه استکهلم پله برقی ديد به نظرش خيلی هيجان انگيز آمد و با خودش فکر کرد اين چه کشور جالبی است که در آن حتی لازم نيست آدم خودش از پله بالا و پائين برود. اما تجارب بعدی او حتی از اين جالب تر بود و کار او را به سياست کشانيد. ابراهيم وقتی به سوئد آمد به بيماری قلبی دچار بود. او در سال 1983 تحت عمل جراحی قرار گرفت و سلامت خود را بازيافت. بيلان در يک مباحثه اينترنتی گفت اين عمل بر زندگی اش تاثير تعيين کننده گذاشت.او گفت: من نياز به درمان داشتم و نيازم برآورده شد. اين مساله که همه با هم در جامعه مشکلات را حل کنند و تفاوت آن با مدل بورژايی ترکيه که در آن هر کس مجبور است خودش به هر ترتيب شده گليم خود را از آب بکشد، چيزی بود که به شدت روی من تاثير گذاشت. اين که نياز و نه ضخامت کيف پولت يا ارث پدر و مادرت تعيين کند که دسترسی به آموزش و درمان داشته باشی مساله ای است که به همه اعضای جامعه مربوط می شود. از اين رو او به حزب سوسيال دمکرات پيوست. ابتدا با سازمان جوانان حزب کار کرد و ازاين طريق وارد دستگاه اداری مدارس شد. ابراهيم بيلان و خانواده اش از آسوری های ترکيه بودند که حق شهروندی سوئد رابه دست آوردند. ارتقاء سريع ابراهيم بيلان به بالاترين سطوح حکومتی سوئد يک بار ديگر نشان ميدهد رفاه و احترام شهروندان يک کشور رابطه نزديکی دارد با برخوردی که در آن کشور با گروه های آسيب پذير مردم اعم از زنان، مهاجران و پناهندگان و اقليت های ملی و مذهبی می شود. اگر با مهاجرين سوئد همان برخوردی ميشد که امروز با افغانی در ايران ميشود، قطعا بازتاب اين برخورد در موقعيت خود سوئدی ها هم مشاهده می شد و هم اکنون نيز که وضع پناهندگان و مهاجرين در دمکراسی های غربی نسبت به گذشته رو به وخامت می رود، وضعيت شهروندان اين دمکراسی ها هم بالنسبه رو به وخامت می رود.




تضاد نسل اول و دوم مهاجر و نبرد قدرت بين والدين و فرزندان مهاجر ايراني از دید یک جامعه شناس در سوئد به دعوت انجمن ايراني مبارزه با اعتياد در گوتنبرگ سوئد، دکتر مهرداد درويش پور استاد جامعه شناسي دانشگاه استکهلم، به موشکافي در مورد تضاد نسل اول و دوم مهاجر و نبرد قدرت بين والدين و فرزندان مهاجر ايراني پرداخت. دکتر درويش پور در گفتگو با راديو فردا مي گويد معتقد است براي داشتن يک خانواده دموکراتيک که در آن گفتگو مبناي اصلي روابط اجتماعي و حل مشکلات و اختلافات باشد، بايد حقوق فرزند مبنا قرار گيرد. شرط شکل گيري چنين خانواده دموکراتيکي درميان خانواده هاي مهاجرين را کمتر شدن تبعيض نژادي در جامعه، برخورداري خانواده هاي از موقعيت اجتماعي و اقتصادي بهتر،و تقويت حقوق زنان در خانواده هاي مهاجر و مداخله بيشتر جامعه براي تامين حقوق فرزندان در برابر ستم والدين تحت عنوان نيکخواهي دانست. دکتر درويش پور معتقد است که در اين صورت زمينه هاي پرورش اجتماعي کودکان از روز اول تا بلوغ فراهم خواهد شد.



Monday, October 25, 2004


اتحاديه اروپا در باره پناهجويان تصميم می گيرد
مقامات ارشد کشورهای عضو اتحاديه اروپا به منظور بررسی طرحی برای اتخاذ روش مشترک در مورد پناهجويان و مهاجران مذاکره می کنند.
قرار است روز دوشنبه، 25 اکتبر، وزيران کشور اعضای اتحاديه اروپا با شرکت در جلسه ای در لوکزامبورک طرح بحث برانگيزی را که برای اجرای سياستی هماهنگ در زمينه پناهندگی و مهاجرت تهيه شده است مورد بررسی قرار دهند.
اين طرح شامل پيشنهادهای بلند مدتی از جمله ايجاد يک نيروی مشترک مرزبانی برای تمامی کشورهای عضو اتحاديه و اقدامات هماهنگ کنسولی، از جمله تاسيس مرکز واحد صدور ويزا برای اين کشورهاست.
بريتانيا گفته است که چنين برنامه ای برای اين کشور قابل قبول نخواهد بود.
به گفته خبرنگاران، انتظار می رود اجلاس لوکزامبورگ در اين مورد به توافق برسد که لزومی ندارد سياست های مرتبط با پناهندگی و مهاجرت به اتفاق آرای تمامی کشورهای عضو به اجرا درآيد.
دولت بريتانيا اعلام داشته که در چنين صورتی، اين حق را برای خود محفوظ می دارد که از اجرای هر سياستی که برای اين کشور قابل قبول نيست خودداری ورزد.
هفته گذشته وزيران کشور بريتانيا و چهار کشور بزرگ عضو اتحاديه اروپا به منظور بررسی نحوه مقابله با ورود غيرقانونی پناهجويان جلسه ای تشکيل دادند.
اين کشورها نتوانستند بر سر ايجاد مراکزی در شمال آفريقا برای اسکان موقت کسانی که با هدف ورود غيرقانونی به کشورهای اروپايی به اين منطقه سفر کرده اند به توافق برسند.
هر ساله هزاران نفر به منظور سفر غيرقانونی به کشورهای اروپايی، که معمولا با استفاده از قايق های کوچک صورت می گيرد، وارد کشورهای شمال آفريقا می شوند.
عمده ترين مقصد اين افراد سواحل ايتالياست که نزديکترين مرز اتحاديه اروپا با شمال آفريقا تلقی می شود.



Thursday, October 21, 2004


هفت پناهجوي ايراني که به طور غير قانوني وارد ايتاليا شده بودند دستگير شدند
هفت پناهجوي ايراني که با مخفي شدن در يک خودروي بلغاري به خاک ايتاليا وارد شده بودند، در شهر کيتي دستگير شدند. راننده بلغاري اين خودرو نيز به اتهام قاچاق غير قانوني انسان در بازداشت به سر مي برد. اين هفت نفر بنا بر آنچه يک سخنگوي پليس کيتي گفت، احتمالا از طريق کشتي از يونان به بند آنکونا وارد شده و از آنجا گويا قصد داشتند راهي يکي ديگر از کشورهاي اروپايي شوند. اين هفت پناهجو که پليس ايتاليا از فاش نامهاي آنها خودداري مي کند، در بازجوييهاي اوليه خود را کردتبار ايراني معرفي کرده اند. ايتاليا با وجود امضاي معاهده ژنو در رابطه با پناهندگي تنها تقاضاي شهروندان برخي از کشورها را براي پناهندگي مي پذيرد و جمهوري اسلامي ايران در اين ليست قرار ندارد.
در لايحه اي که در خاتمه جنگ خليج فارس در سال 1991 ميلادي به تصويب دولت وقت ايتاليا رسيد، شهروندان کردتبار ايراني، ترک و عراقي از حق درخواست پناهندگي برخوردارند و بنابراين بسياري از شهروندان اين سه کشور خود را کردتبار معرفي مي کنند. بر پايه قوانين جاري ايتاليا پناهجويان و مهاجريني که به طور غير قانوني به خاک اين کشور وارد شوند، در صورتي که تحت پوشش کميسارياي عالي سازمان ملل متحد در امور پناهندگان قرار نگيرند، بلافاصله به کشوري که از آن به ايتاليا سفر کرده اند باز گردانده مي شوند. اين هفت ايراني نيز در صورتي که نتوانند حمايت کميسارياي عالي سازمان ملل متحد در امور پناهندگان را به دست آورند، در روزهاي آينده به يونان بازگردانده خواهند شد. مصوبه ديگري که پناهندگان غير قانوني را موظف مي سازد در اولين کشور عضو پيمان شينگن تقاضاي پناهندگي کنند نيز مشکل ديگري بر سر راه خارجياني است که از طريق يونان به ايتاليا وارد مي شوند




380آواره کرد ایرانی بعد از ماهها سرگردانی در اردوگاه های مرز عراق و اردن، به سوئد پذیرفته شدند دولت سوئد اعلام کرد که آماده است آوارگان کرد ایرانی ساکن اردوگاه های مرز عراق و اردن را که ماه ها ست در بلاتکلیفی زندگی می کنند، به خاک خود پذیرا شود. یک آواره کرد ایرانی در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت آوارگان برای امرار معاش از موسسات خیریه اردنی استفاده می کردند. این جوان 24 ساله و مادر و سایر اعضای خانواده اش به همراه 380 تن از آوارگان دیگر به سوئد انتقال خواهند یافت و با آنها مثل شهروندان سوئدی رفتار خواهد شد. کردهای ایرانی اردوگاه های مرز عراق و اردن در پی انقلاب سال 1979 از ایران به عراق گریختند و در پی آغاز عملیات نظامی ائتلاف آمریکا در عراق در اردن پناه گرفتند. غذای آنها در اردوگاه برنج، عدس، گوجه فرنگی و سیب زمینی است که بنگاه خیریه سلطنتی اردن در هشت کیلو سبزی در هفته برای هر خانوار چهارنفری تحویل می دهد. کشورهای عربی به وعده های خود در باره آوارگان عمل نکردند مقامات اردن اجازه دیدار خبرنگاران از این اردوگاه ها را نمی دهند و به پناهندگان اجازه ورود به خاک اردن را ندادند. سخنگوی دولت اردن گفت مسئول یافتن محلی برای پذیرفتن این آوارگان سازمان ملل بوده است.



Tuesday, October 19, 2004


نمايشنامه مستند درباره اردوگاه پناهجويان استراليا با عنوان «از ميان سيمهاي خاردار» بر روي صحنه رفت در اپراي معروف سيدني در استراليا نمايشنامه اي با عنوان «از ميان سيمهاي خاردار» بر روي صحنه رفته است. اين نمايشنامه اقتباسي است از آنچه حقيقتا در اردوگاه پناهجويان استراليا بر سر سه ايراني و يک عراقی آمده است. يکي از بازيگران نمايشنامه شاهين شفايي که در متن موسيقي اصيل ايراني در گفتگو با راديو فردا از دقايق زندگي خود در بازداشت ويلاهود می گوید در اين تئاتر داکومنتري، نويسنده بر اساس مصاحبه با افراد نمايشنامه اش را نوشته است. يعني همه ديالوگ خود آدمهاست که از دهانشان بيرون آمده. صحنه پردازي اين نمايش به صورت نمادين با ميله هايي که در جلو سن قرار گرفته تماشاگر را به درون بازداشتگاههاي استراليا مي برد و هنرپيشگان در حالي که هر کدام يک صندلي به داخل صحنه مي آورند، شرح زندگي شخصي غايب را براي بينندگان بازگو مي کنند.



Monday, October 18, 2004


پايان نشست وزيران پنج کشور اروپايي و عدم توافق بر سر مساله پناهجويان آفريقايي کنفرانس وزيران کشور ايتاليا، اسپانيا، فرانسه، آلمان و بريتانيا که در شهر فلورانس ايتاليا آغاز به کار کرده بود امروز به پايان رسيد. اين وزرا در پايان نشست دو روزه شان اعلام کردند در زمينه تشکيل اردوگاههايي در شمال آفريقا براي اسکان دادن پناهجويان آفريقايي به توافق نرسيدند. وزيران کشورهاي فرانسه و اسپانيا با طرح پيشنهادي وزراي کشورهاي ايتاليا و آلمان مبني بر تشکيل اردوگاههايي در برخي از کشورهاي شمال آفريقا جهت مقابله با هجوم پناهجويان به اروپا به دليل عدم التزام دولتهاي کشورهاي عرب و آفريقايي به رعايت حقوق بشر مخالفت کردند. وزير کشور ايتاليا جوزفه پيزانو در کنفرانس مطبوعاتي اختتاميه اين نشست گفت: بايد بين کساني که به دلايل سياسي يا عقيدتي پناهجو هستند و مهاجريني که جهت کار قصد ورود به اروپا را دارند، تفاوت قائل شد.



Tuesday, October 12, 2004


20مهر:حمله پليس ترکيه به اجتماع اعتراضی پناهجويان کرد ايرانی اخبار روز: امروز دوشنبه 11 اکتبر 2004 چند تن از پناهندگان کرد ايرانی در ترکيه، به نشانه ی اعتراض به سياست تبعيض آميز UNHCR نسبت به گروه بيش از 1200 نفری اين پناهندگان، اقدام به دوختن دهان خود و اعتصاب غذا و بستن دست و پای خود با زنجير به درب UN آنکارا نمودند. به گزارش علی جوانمردی از سخنگويان گروه 1200 نفری پناهندگان سياسی کرد ايرانی در ترکيه، اين حرکت اعتراضی پس از چند ساعت مورد حمله ی پليس قرار گرفت. يکی از اعتصاب کنندگان شاهرگ دست خود را زد و در حالت نيمه جان تحت مراقبت پليس به بيمارستان منتقل شد




تجمع اعتراضي شماري از پناهجويان کرد ايراني در مقابل دفتر پناهندگان سازمان ملل متحد در آنکارا عده اي از پناهجويان کرد ايراني ساکن ترکيه روز گذشته در اعتراض به وضعيت پناهندگي شان در مقابل دفتر پناهندگان سازمان ملل متحد در آنکارا دست به تحصن و اعتصاب غذا زدند. علي جهانمردي، يکي از پناهجويان کرد ساکن ترکيه، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد به رغم اين که گروه هزار و 300 نفري پناهندگان سياسي کرد ايراني برگه هاي قبولي شان را از سازمان ملل دريافت کرده اند، در ژانويه سال گذشته، چه قبل از آن و چه بعد از آن تاريخ هيچ يک از حقوق پناهندگي به آن ها تعلق نگرفته است. وي مي گويد خواست تجمع کنندگان اين است که سازمان ملل بيش از اين در قبال اين گروه تبعيض قائل نشود، و هر چه زودتر اين پناهندگان از کمک هاي مالي سازمان ملل برخوردار بشوند، و پرونده هاي قبولي اين پناهندگان را به کشورهاي پناهنده پذيرارجاع بدهند.




پایان تحصن چهار روزه پناهجويان ايراني در شهر گوتنبرگ سوئد
تحصن چهار روزه پناهجويان ايراني در
شهر گوتنبرگ در سوئد شب گذشته به پايان رسيد. يکصد پناهجوي ايراني كه از روز جمعه در اعتراض به سياستهاي پناهنده پذيري يا پناهنده ستيزي دولت سوئد، دفتر حزب چپ در گوتنبرگ را اشغال كرده بودند، نتايج اين اعتراض را موفقيت آميز خواندند.
مهدي عارفي يكي از اين گروه 100 نفره فاقد اجازه اقامت در سوئد، در مصاحبه با راديو فردا ضمن تشکر از انساندوستي سوئديها، اظهار داشت تحصن روز 14 و 15 اكتبر در شهر مالمو شروع خواهد شد و قرار است در استکهلم نيز تظاهراتي سراسري برگزار شود. فدراسيون سراسري پناهندگان ايراني با انتشار دو اعلاميه از دولت سوئد خواسته است پرونده پناهجويان مخفي را مورد بررسي مجدد قرار داده، حكم اخراج آنها را لغو کند و ايران را كشوري ناامن و ناقض حقوق بشر قلمداد نمايد.



Monday, October 11, 2004


مرگ 4000 پناهجو آمار و اسناد نشان مى دهد سالانه ۴هزار جوان پناهجو در آبهاى مجاور سرزمين هاى مورد
نظرشان براى پناهندگى جان مى دهند. به گزارش روزنامه ايران به نقل از گاردين، اين پناهجويان به طريق غيرقانونى و هنگام
تردد با قايق دچار سانحه مى شوند.اين روزنامه نوشته است باندهاى سودجو جوانان جوياى پناهندگى را به اين مهلكه مى كشانند.




پناهندگان و مهاجران: تعريف تفاوت دو مفهوم رود لویزر: کمیسیونر عالی سازمان ملل متحد برای امورپناهندگان
اعطای پناهندگی به کسانی که از شکنجه و آزار می گريزند، يکی از ديرپاترين نشانه های تمدن است.
در متونی به قدمت 3500 سال که در عصر شکوفايی تمدنهای نخستين خاورميانه نوشته شده، به اين موضوع اشاره شده است.
هيثها، بابليها، آشوريان، و مصريان باستان، همه نياز به حمايت از پناهندگان را به رسميت می شناختند.
مهاجرت به دلايلی غير از پناهندگی نيز از ديرباز وجود داشته است.
اگر در سوابق پيشينيان خود به دقت انديشه کنيم، در خواهيم يافت که ريشه های همه ما در جای ديگری است.
پاسداری از آزادی
مهاجرت اغلب زمينه ساز مهمی برای پيشرفت بوده و بنظر می رسد که از اين پس نيز چنين باشد.
اما اساساً پناهنده با مهاجر فرق دارد. به همين علت طرز رفتار با آنها به موجب قوانين بين المللی متفاوت است.
مهاجران، به ويژه مهاجران اقتصادی، به ميل خود جا به جا می شوند تا دورنمای زندگی خود و خانواده خود را بهبود ببخشند. اما پناهندگان به خاطر نجات جان خود و حفظ آزادی شان ناچارند از جايی به جای ديگر بروند.
تفاوت در انگيزه است که جايگاه آنها را در برابر قانون از هم متفاوت می سازد.
پناهندگانی که از جنگ و آزار و شکنجه می گريزند، در آسيب پذيرترين وضعيتی که می توان تصور کرد قرار دارند.
آنها در برابر دولت خودشان بی پناهند. در واقع حکومت خود آنهاست که به شکنجه و آزار تهديدشان می کند.
اگر حکومتهای ديگر آنها را راه ندهند و نپذيرند، و هنگامی که بر آنها وارد شدند به آنها کمک نکنند، حالا درواقع اين حکومتهای ميزبان هستند که آنها را به مرگ، يا تحمل يک زندگی غيرقابل تحمل در سايه، بدون بهره وری از حقوق انسانی و منابع مالی محکوم می کنند.
بی اعتمادی و بيزاری
حتی کسانی که در اثر سيل، زلزله و بلايای طبيعی ديگر آواره می شوند، در وضع مشابهی نيستند.
دولتها معمولا با آنها همدردی می کنند و آنها را از خود نمی رانند. زيرا آنها هنوز از حقوق انسانی خود برخوردارند.
آنها پناهنده نيستند. "پناهنده زيست محيطی" يا "پناهنده اقتصادی" وجود خارجی ندارد.
اما چرا من روی اين تفاوتها تاکيد می کنم؟
علت اين امر آن است که دو دسته متفاوت از آدمها که در حال جابه جايی اند، پناهندگان و مهاجران هستند و اغلب آنها را با هم اشتباه می گيرند و با آنها يکسان برخورد می کنند: برخوردی حاکی از بی اعتمادی و حتی بيزاری و طرد.
قوانين بين المللی که برای حمايت از پناهندگان وضع شده، به شدت زير فشار قرار گرفته است.
کنترلهای مرزی پيوسته سختگيرانه تر می شود، با اين هدف که از ورود مهاجران غيرقانونی جلوگيری شود.
البته کشور ها حق دارند که تصميم بگيرند چه تعداد مهاجر را می پذيرند. و البته همه ما بر سر نياز به جلوگيری از تروريسم داخلی و بين المللی اتفاق نظر داريم. کنترلهای مرزی و محدوديت مهاجرت اموری ضروری هستند.
ايمنی
اما ما بايد با طرد همه خارجيان مقابله کنيم. چه، در شرايط فعلی هم پناهندگان دستيابی به يک وضعيت ايمن را بطور روزافزونی مشکل می يابند.
اصطلاح سومی هم هست که سردرگمی در مورد آن از دو مورد پيشين هم بيشتر است و آن اصطلاح "پناهجو" ست. در برخی کشورها اين اصطلاح همچون دشنام به کار می رود.
سرانجام بعضی از "پناهجويان" به موقعيت "پناهندگی" دست پيدا می کنند. برخی هم به اين موقعيت نمی رسند.
کسانی که به عنوان پناهنده پذيرفته نمی شوند، ممکن است به کشور خودشان برگردانده شوند.
اگر رسيدگی به ادعای پناهجويان سالها طول بکشد، همه درها برای سوء استفاده کسانی که می خواهند آنها را استثمار کنند باز خواهد بود.
قاچاق
اما اگر نظام مهاجرپذيری، سريع، منصفانه و کارا باشد، انگيزه غيرپناهندگان برای ورود به کشور کاهش می يابد.
بيشتر قاچاقچيان انسان نيز بين پناهنده و مهاجر تفاوت قايل نمی شوند. آنها هرکسی را که بتواند پول بدهد، قاچاق می کنند.
در اروپا در دهه 1990 که در بالکان جنگ پيش آمد و اوضاع افغانستان و عراق به وخامت گراييد، تعداد پناهجويان به شدت افزايش يافت.
اين افزايش باعث عقب افتادن رسيدگی به تقاضاهای پناهندگی شد و سيستم را کند کرد. همين امر باعث رونق کار قاچاقچيان انسان شد.
امروز تعداد پناهجويان در اروپا به نصف تعداد دهه 90 رسيده است. تعداد پناهندگان در ديگر نقاط جهان نيز رو به کاهش است.
مديريت جهانی
اين بدان معناست که اينک ما در وضعيتی هستيم که بتوانيم به بهبود کيفيت نظام پناهنده پذيری در کشورهای صنعتی و همين طور به ايجاد شرايط بهتر در کشور های مبداء فکر کنيم.
بايد برای مان روشن باشد که پناهنده کيست و چه کسی مهاجر است. نبايد بخاطر نگهداشتن يکی از ايندو، ديگری را قربانی کنيم

زمان آن فرا رسيده است که از روشهای منفی فاصله بگيريم. بايد از سياست مرز های بسته، بازداشت پناهجويان، رهگيری در دريا ها و کاهش مبلغ پرداختی به پناهندگان بار ديگر به سنت های باستانی پناهنده پذيری بازگرديم.
مطمئنا ما به روشهای بهتری برای مديريت جهانی موضوع پناهجويی نياز داريم. کميساريای عالی سازمان ملل برای امور پناهندگان پيشنهادهای آينده نگرانه ای برای دستيابی به اين هدف ارائه داده است.
اما برای شروع کار، ابتدا بايد برای مان روشن باشد که پناهنده کيست و چه کسی مهاجر است. نبايد بخاطر نگهداشتن يکی از ايندو، ديگری را قربانی کنيم.




دانشمند اتمی اسرائیل از چند دولت اروپایی درخواست پناهندگی سیاسی کرد بر اساس گزارشهای منتشر شده در سوئد، نروژ و دانمارک، مردخای بانونو دانشمند اتمی اسرائیل از این سه دولت درخواست پناهندگی سیاسی کرده است. گفته می شود که مردخای بانونو درخواستهایی نیز به کشورهای ایرلند و فرانسه ارائه کرده اما از هیچکدام تا کنون جوابی دریافت نکرده. سرکنسول سوئد در اروشلیم گفت درخواست مردخای به اداره مهاجرت این کشور ارسال شده است، ولی توضیح بیشتری نداد. مردخای بانونو در سال 1986 بوسیله نیروهای مخفی امنیتی اسرائیل ربوده و پس از محاکمه به 18 سال زندان محکوم شد. او به دلیل افشای اطلاعات اتمی اسرائیل به جرم جاسوسی و خیانت به کشور محکوم شد. او این اسرار را در مصاحبه با روزنامه انگلیسی ساندی تایمز فاش کرده بود



Friday, October 08, 2004


بيش از يکصد هزار مسيحي عراقي در ماههاي اخير به کشورهاي همسايه مهاجرت کرده اند مسيحيان عراق از آينده هراس دارند و در صورت امکان کشورشان را ترک مي کنند. در ماههاي اخير بيش از يکصد هزار مسيحي عراق را ترک کرده و به سوريه و اردن پناه بردند. کرونوس اينترنشنال نهاد خبري ايتاليايي در گزارشي در اين رابطه مي نويسد: اگر کساني که از امکانات مالي لازم برخوردار نيستند، از پايتخت و شهرهاي بزرگ به روستاهاي مسيحي نشين کردستان و يا ايالات شمالي کوچ کرده اند، بسياري ديگر در اردن و سوريه مستقر شده اند. يک بازرگان آسوري مقيم بغداد که با خانواده اش هم اکنون در اردن به سر مي برد، به خبرنگار ايتاليايي مي گويد: باندهاي شيعه وابسته به مقتدي صدر مرا به گروگان گرفتند و تنها پس از اين که خانواده ام 50 هزار دلار به آنها پرداخت کرد آزاد شدم. يک زن آسوري عراقي هم مي گويد: گروههاي مذهبي و به ويژه گروههاي افراطي شيعه مي خواهند عراق را به يک جمهوري اسلامي ديگر تبديل سازند و مسيحيان را مجبور به ترک کشور کنند. خانم پاسکال ايشو که يک کرد کاتوليک است، وزارت مهاجرين را عهده دار است. وي که از جمله رهبران حزب دموکرات آسوري است، به خبرنگار ايتاليايي مي گويد: متاسفانه در شرايط کنوني اقليتهايي که از حمايت روساي ايل و طايفه برخوردار نيستند چون مسيحيان در شرايط سخت تري به سر مي برند و به هيچ وجه ترک کشور از سوي آنها نبايد تعجب افکار عمومي را برانگيزد.



Thursday, October 07, 2004


وضعيت پناهندگان سرگردان کرد ايراني در مرز اردن و عراق از ديد سخنگوي کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل

از حدود يک سال و نيم پيش بيش از هزار پناهجوي کرد ايراني در منطقه اي ميان مرز دو کشور اردن و عراق سرگردان شده اند. اردن به اين پناهجويان اجازه ورود نداده است و آنها به ناگزير ساکن اردوگاه پناهندگي در اين منطقه شده اند. روز گذشته خبر رسید
که دولت سوئد موافقت کرده است حدود 300 تن از اين پناهجويان ايراني به سوئد بروند و ساکن آن کشور شوند. اشکريت وان گندرن، سخنگوي کميسارياي عالي پناهندگان درامان در مصاحبه با رادیو فردا مي گويد: تلاشهاي اين نهاد سازمان ملل براي يافتن راه حل براي ساير پناهجويان کرد ايراني ساکن اين منطقه ادامه دارد.




سازمان ملل خواستار دسترسی به پناهندگان در ايتاليا شد
سازمان ملل متحد خواستار دسترسی به مهاجرانی که به طور غيرقانونی وارد ايتاليا می شوند، شده است. اين درحالی است که رم همچنان به اخراج جمعی پناهجويان با هواپيما که در پايان هفته گذشته آغاز شد ادامه می دهد.
آژانس پناهندگان سازمان ملل گفت که می خواهد اطمينان حاصل کند که کسانی که براساس نيازهای واقعی از آفريقای شمالی و از طريق دريا وارد ايتاليا می شوند، همچون ساير مهاجران غيرقانونی از آن کشور اخراج نمی شوند.
ايتاليا با تغيير ناگهانی سياست های خود، از روز جمعه تاکنون دست کم 11 هواپيما مملو از مهاجران غيرقانونی را به ليبی بازپس فرستاده است.
اين تصميم ايتاليا پس از ورود بيش از 600 نفر به جزيره لامپدوسا ظرف تنها يک شب، اتخاذ شد.
ايتاليا تاکنون حداکثر 600 نفر را اخراج کرده و به نگرانی فزاينده ميان آژانس هايی که هدف های بشردوستانه را دنبال می کنند دامن زده است.
از سوی ديگر غرق شدن يک کشتی مهاجران در آب های تونس که به مرگ دست کم 22 نفر منجر شد، وضعيت ناگوار مهاجران غيرقانونی که اغلب سوار بر کشتی های کهنه راهی اروپا می شوند را پررنگ کرده است.
مقام های تونسی گفته اند در اين حادثه يک کشتی درحالی که سعی داشت به طور غيرقانونی وارد ايتاليا شود در سواحل تونس غرق شد.
47 نفر ديگر مفقودالاثر هستند که تصور می شود جان باخته باشند. کليه مسافران اين کشتی اهل مراکش و تونس بودند.
روز دوشنبه همچنين يک ناو جنگی ايتاليا يک کشتی چوبی با 150 مسافر را در آبهای بين المللی در مجاورت لامپدوسا متوقف کرد و از ناوگان دريايی تونس خواست اين کشتی را به سواحل شمال آفريقا همراهی کند.
موضع دولت ايتاليا
جوزپه پيسانو، وزير کشور ايتاليا، با تاکيد بر اينکه دولت اين کشور سياست جديد خود در مورد بازگرداندن مهاجران غيرقانونی به مبدا سفر آنان در ليبی را ادامه می دهد، گفته است ورود صدها پناهجوی خارجی که با قايق از سواحل شمال آفريقا به يکی از جزاير اين کشور وارد شده اند به بروز يک بحران جدی منجر شده است.
در پی تصميم وزارت کشور ايتاليا، چندين هواپيمای مسافربری کار انتقال صدها مهاجر غيرقانونی را از جزيره کوچک لامپدوسا، واقع در آب های جنوب ايتاليا، به ليبی آغاز کرده است.
روز شنبه، 2 اکتبر، بيش از يک هزار نفر از مهاجران غيرقانونی به يک مرکز پذيرش مسافر در اين جزيره، که تنها گنجايش دويست نفر را دارد، اعزام شدند.
تنها در شامگاه روز جمعه، قايق های حامل بيش از ششصد مهاجر در آب های ساحلی ايتاليا توقيف و سرنشينان آن به اين جزيره منتقل شده بودند.
مقامات پليس ايتاليا می گويند که اکثر مهاجران، که از کشورهای مختلف خاورميانه، آفريقا و آسيا به اميد اقامت در ايتاليا رهسپار اين کشور می شوند، سفر خود را با قايق از سواحل ليبی آغاز می کنند.
اين قايق های کوچک در اختيار گروه هايی قرار دارد که در مقابل دريافت پول از اين افراد آنان را به سواحل ايتاليا می رسانند.
جزيره لامپدوسا نزديک ترين نقطه ايتاليا به سواحل شمال آفريقاست که مهاجران غيرقانونی پس از رسيدن به آن عملا وارد حوزه اتحاديه اروپا می شوند.
احزاب مخالف دولت ايتاليا سياست جديد در مورد اخراج پناهجويان را مورد انتقاد قرار داده و گفته اند که اين سياست با قوانين پناهندگی مغايرت دارد.
در سال جاری هزاران نفر به اميد کسب اجازه اقامات در ايتاليا به جزيره لامپدوسا وارد شدند که تاکنون اکثر آنان به خاک اصلی ايتاليا انتقال می يافتند.
گرچه دولت نسبت به ورود مهاجران غيرقانونی ابراز نگرانی کرده است اما صاحبان صنايع ايتاليا با اشاره به کمبود نيروی کار در اين کشور خواستار اتخاذ سياستی معتدل تر در مورد مهاجرت شده و با سختگيری های جديد مخالفت کرده اند.




گزارشی پیرامون اوضاع وخیم بیش از یکهزار و دویست پناهنده ی سیاسی کرد ایرانی در کشور ترکیه!
طی سالهای 2001 و 2002 بیش از یکهزار پناهجو و آواره ی کرد ایرانی کوهستانهای صعب العبور شمال عراق را در نوردیده و به دفتر UNHCR شهر مرزی« وان» پناه بردند. دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه، تحت این عنوان که این پناهجویان "جا به جا شونده ی غیر قانونی" هستند ویا به عبارت ساده تر بدون مجوز شمال عراق را ترک کرده و به ترکیه آمده اند، کلیه ی موازین و معیارهای پناهندگی را در مورد آنها نادیده گرفتته اند. نحوه ی برخورد دفتر UN ترکیه با این گروه ستمدیده از پناهجویان و آوارگان کرد، تا حدی اهمال آمیز و سهل انگارانه است که شأن و منزلت انسانی آنها را سلب نموده و در نتیجه ی چنین سیاستی هم اینک برای این گروه از پناهندگان کرد نمیتوان آینده ای جز سیه روزی و تباهی تصور نمود. در این گزارش سعی نموده ام ابعادی از وضعیت این گروه از پناهندگان کرد ایرانی را به نگارش در آورده تا افکار عمومی مترقی و دولتها و سازمانها و محافل دمکراسیخواه ومدافع حقوق بشر از عمق فاجعه ای که UN ترکیه در قبال این گروه از پناهندگان کرد آفریده است، اطلاع یابند.1- ترکیب و پیشینه ی این گروه از پناهندگان کرد و دلایل ترک شمال عراق و پناه آوردن به ترکیه : این گروه از پناهجویان کرد که بیش از 700 نفر از آنها را زنان و کودکان تشکیل میدهند در سالهای گذشته برای مدتهای متفاوت در صفوف احزاب کرد اپوزیسیون ایران، بطور علنی علیه رژیم اسلامی فعالیت نموده و برای برقراری دمکراسی در ایران مبارزه کرده اند. بهمین جهت توسط رژیم ایران شناسایی شده و مورد اذیت و آزار قرار گرفته و تحت تعقیب میباشند. این افراد به دلایل گوناگون امکان ادامه ی فعالیت را نداشته و بعنوان پناهنده ی تحت نظارت دفتر کمیساریای پناهندگان در شمال عراق اقامت نمودند. بعلت دخالتها و نفوذ موثر نیروهای اطلاعاتی و عوامل تروریست رژیم ایران در شمال عراق و بویژه در بخشهایی که پس از قیام کردهای عراق در سال 1991 و با پشتیبانی آمریکا از چنگال بعثیها آزاد شده بود، در برابر چشمان نمایندگان سازمان ملل و سکوت و عدم افشاگری حاکمیت نوپای احزاب کرد عراقی، طی چند سال در کوچه پس کوچه های شهرهای مختلف شمال عراق شماری بالغ بر 300 تن از پناهندگان کرد هدف سوء قصد عوامل تروریست رژیم اسلامی قرار گرفته و جانشان را از دست دادند. بعلاوه تعدادی از این پناهندگان توسط گروههای بنیادگرای اسلامی در عراق که تحت حمایت رژیم ایران قرار دارند، ربوده شده و به وزارت اطلاعات ایران تحویل داده شدند که بعنوان مثال میتوان از ربوده شدن 6 فعال سابق حزب دمکرات کردستان ایران با نامهای : 1- محمد عزیز قادری 2- ارشد رضایی 3- معروف سهرابی 4- مظفر کاظمی 5 – عدنان اسماعیلی و 6 – یونس محمدپور نامبرد که در سال 1999 توسط نیروهای جنبش اسلامی شمال عراق دستگیر و به وزارت اطلاعات ایران تحویل داده شدند و هر 6 تن در ماه مارس 2004 در زندان دیزل آباد کرمانشاه پس از چند سال شکنجه و آزار اعدام شدند.پناهندگان کرد ایرانی در شمال عراق علاوه بر مشکلات امنیتی و مدام در معرض خطر بودن، به لحاظ معیشتی و بهداشتی نیز در شرایط وخیمی قرار داشتند. بدلیل محاصره ی اقتصادی عراق در آن سالها و کمبود شدید دارو و وسایل پزشکی شمار زیادی از این پناهندگان که دچار بیماریهای گوناگون شده بودند، از کمبود دارو بشدت رنج میبردند. با اینحال تا زمانیکه دفاتر UN شمال عراق اقدام به انتقال پناهندگان کرد به کشورهای سوم می نمودند، این گروه از پناهندگان شرایط سخت و تحت تعقیب و ترور قرار داشتن را تحمل میکردند، با این امید که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در عراق با طرح راه حل جدی و دراز مدت بتدریج آنها را در کشورهای امن اسکان میدهد و امنیت و حقوق انسانیشان را تأمین مینماید. دفاتر UN شهرهای اربیل و سلیمانیه در شمال عراق تا سال 1998 انتقال این پناهندگان به کشورهای سوم را ادامه دادند و از آن پس در ظاهر بعلت کارشکنی ها و عدم همکاری حکومت صدام، انتقال پناهندگان سیاسی کرد به کشورهای سوم را متوقف کردند. متعاقبأ بدلیل عدم امکان اقامت طولانی مدت پناهندگان کرد ایرانی در شمال عراق و نیز امکان بازگشت آنها به ایران بدلیل سوابق سیاسیشان، بالاخره گروههایی از این پناهندگان بی پناه، راه پناه بردن به کشور ترکیه را بعنوان یگان راه نجات از سالها ستمدیدگی و در معرض خطر قرار داشتن در پیش گرفتند. بهمین سبب گروه گروه بهمراه زنان و کودکان خود در سودای نیل به آسایش و حقوق انسانی ، کوههای مرز شمال عراق با ترکیه را با همه ی خطرات آن پای پیاده در چند شبانه روز پشت سر نهادند. در این اثنا تعدادی از افراد خانواده ی پناهجویان بدلیل سرمای شدید کوهستانهای مرزهای شرقی ترکیه، دچار بیماریهای لاعلاج و حتا از دست دادن کلیه شدند.2- وضعیت پناهجویان پس از ورود به ترکیه :شمار زیادی از این گروه که سالها نیز در شمال عراق بعنوان پناهنده ی سیاسی شناخته شده اقامت داشتند پس از ورود به ترکیه همانند سایرین مجددأ خود را به دفتر UN شهر مرزی« وان » معرفی نموده و خواستار اعطای حق پناهندگی شدند. اما دفتر کمیساریای پناهندگان در ترکیه بدون ارزیابی دقیق و انجام تحقیقات لازم درباره ی شرایط این پناهجویان در شمال عراق، با زدن بر چسپ " جا بجا شونده ی غیر قانونی" همه ی موازین و معیارهای قانونی خود در قبال تمامی این گروه ستمدیده و بیدفاع را نادیده گرفته و با عدم مسئولیت پذیری در برابرشان، اوضاع نابسامان و رنجهای آنان را افزایش داده است. دفتر UN ترکیه با پنهانکاری حقایق وضعیت این گروه از آوارگان و پناهجویان بیدفاع، پس از حدود یکسال و نیم بلاتکلیفی و تعلیق، جهت رسیدگی به درخواست پناهندگیشان آنها را مورد مصاحبه قرار دادند. ( بنا به قانون پذیرش پناهنده در ترکیه،هر پناهجو در کمتر از 6 ماه نه تنها باید مصاحبه شود، بلکه باید پاسخ خود را از کمیساریای پناهندگان دریافت نماید.) پناهجویان کرد با ارائه ی اسناد و مدارک غیر قابل انکار، تحت ستم بودن و بطور کلی دارا بودن معیارهای پناهندگی را به ثبوت رسانیده و بهمین جهت UN ترکیه علیرغم اهمال وظایف خود نسبت به آنها، در ماه ژانویه ی 2004 برگه های پذیرش پناهندگی سیاسی اکثریت قریب به اتفاق آنان را تحویل داد و در ماه مه ی 2004 نیز آنها را از شهر « وان » به 16 شهر مرکزی ترکیه و عمدتأ اطراف آنکارا منتقل نمود. اما برخلاف تصور معمول، علیرغم پذیرفته شدن بعنوان پناهنده ی سیاسی توسط دفتر ترکیه ی UN ، این گروه تاکنون نیز از هر گونه حق و حقوق پناهندگی اعم از کمکهای مادی مستمر و اقدام جهت یافتن راه حل دائمی و اسکان دهی آنها در کشورهای پناهنده پذیر محرومند. مسئولین دفتر ترکیه ی کمیساریای پناهندگان پس از 3 سال اقامت رقت بار این افراد در ترکیه نه تنها اقدام جدی و کارسازی را جهت رفع مشکلات آنها به انجام نرسانیده اند، بلکه با اعمال رفتارهای گمراه کننده از دادن اطلاعات صحیح و اعلام تصمیم نهایی درباره ی آینده ی این پناهندگان خودداری می ورزند. الف- اوضاع مادی و معیشتی این پناهندگان : طبق بند ششم ماده ی 496 اقامت خارجیان در ترکیه این گروه از پناهندگان کرد ایرانی، حق انجام هیچگونه کار و شغلی را ندارند و تأمین مایحتاج آنها بر عهده ی کمیساریای عالی پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد نهاده شده است و در صورت تخطی از این قانون پلیس ترکیه میتواند پناهندگانی را که در حین کار دستگیر میکنند، دیپورت و یا دست کم دادگاهی و مجازات کنند. این قانون در هنگام انتقال گروه مزبور از « وان » به شهرهای منطقه ی آناتولی ترکیه، اجبارأ توسط پناهندگان امظاء شده است. از طرف دیگر دفتر UN ترکیه با عدم مسئولیت پذیری در قبال این پناهندگان، همچنانکه گفته شد کمکهای مادی خود را از آنها دریغ نموده است. بدین ترتیب با توجه به اوضاع وخیم اقتصادی و تورم مالی روزافزون در ترکیه، تا حدی میتوان شرایط زندگی این پناهندگان را تجسم کرد. هر چند تعدادی از پناهندگان در برخی شهرهای بزرگ ناچار بطور قاچاق به کارها و مشاغل سیاه روی آورده اند و یک چهارم دستمزد یک شهروند ترک را در این مشاغل بدست می آورند، اما رویهمرفته اکثریت پناهندگان بیکارند و تنها وسیله ی امرار معاش آنها مقادیری مواد خوراکی و وجهی است که از طرف بستگان و یا هر از چندگاهی توسط بنیادهای خیریه و نیکوکار دریافت مینمایند. حال افراد زیادی هستند که بستگانی در خارج از کشور ندارندکه توان همیاری و کمک به آنها را داشته باشند. اوضاع این گروه که اکثریت پناهندگان را تشکیل میدهند بمراتب وخیم تر از سایرین است و به اصطلاح زندگی آنها را حتا با دیدن نیز سخت میتوان باور کرد و شاید غیر منطقی به نظر آید اگر بشنوید: درکشوری که مدعی عضویت در اتحادیه ی اروپاست، شمار زیادی پناهنده ی ایرانی وجود دارند که نان" میباشد و حتا توان سیر مشکل اصلی آنها" کردن شکم کودکان خود را ندارند. با اینکه شمار زیادی از این پناهندگان به مراکز سوسیال و استانداریهای شهرهای محل اقامت خود مراجعه کرده و خواستار کمک شده اند، اما بعلت دارا بودن برگه های قبولی UN موفق به دریافت کمک نشده اند. نهادهای خیریه در ترکیه به کسانیکه برگه ی قبولی UN را دارند هیچ کمکی اعطا نمیکنند. به بیان ساده تر میتوان گفت: برگه های قبولی نه تنها رنجها و کاستیهای این گروه ستمدیده را بر طرف نکرده، بلکه موجب به وخامت گرائیدن بیشتر از پیش وضعیت آنها شده است. مسئولین دفتر UN ترکیه در این رابطه ادعا میکنند که بودجه ی کافی جهت تأمین نیازهای مادی این گروه از پناهندگان را در اختیار ندارند! این در حالی است که سایر گروههای پناهنده در ترکیه تحت پوشش کمکهای مادی کمیساریای پناهندگان قرار دارند. ب- اوضاع روحی و روانی !افرادیکه پس از سالها تبعید و تحت تعقیب قرار داشتن و مشکلات ناشی از آن : محرومیت از امنیت و حقوق انسانی و... اینک 3 سال است در ترکیه نیز نه تنها رنجهایشان رو به اتمام ننهاده بلکه بمراتب عمیق تر شده، طبیعی است که تعادل روانی هنجاری نداشته باشند. علاوه بر آن مشکلات مادی و استرس از حال و آینده ی تیره و نامشخص خود و فرزندانشان در ترکیه، تأثیرات روانی نامطلوبی بر آنها نهاده است. به همین دلیل بیماری افسردگی در بین آنها شیوع پیدا کرده و هر روز شمار بیشتری از این پناهندگان دچار آن میشوند. بحرانهای روحی برخی از این پناهندگان به میزانی رسیده که قدرت تصمیم گیری از آنها سلب شده است. جای بسی تأسف است که در نتیجه ی سیلستهایUN ترکیه نسبت به این گروه از اصیل ترین ایرانیانی که صفحات درخشانی از مبارزه برای سرنگونی رژیم اسلامی و استقرار دمکراسی در ایران را پشت سر دارند، اینک به افراد ضربه پذیری تبدیل شده اند که تعادل روحی خود را از دست داده و دچار نابهنجاری روانی شده و در وضعیت نگران کننده ای بسر میبرند.مضاف بر اینها جامعه ی ترکیه نیز پذیرای پناهندگانی نیست که در نتیجه ی ضدیت با رژیم اسلامی متواری شده اند. مردم ترکیه و بویژه ساکنین شهرهای مرکزی این کشور که اکثریت دارای اعتقادات مذهبی هستند، مخالفین رژیم اسلامی در ایران را مخالفین دین اسلام قلمداد مینمایند و با دیده ی تحقیر به آنها مینگرند. بر همین اساس منازل غیر قابل استفاده و مخروبه ی خود را که جز ایرانیان بی پناه کسی حاضر به زندگی در آنها نیست، به بهای گزافی به آنان کرایه میدهند و یا حتا بسیاری اوقات اصلأ کرایه نمیدهند. چنین برخوردهایی با پناهندگان ایرانی باعث شده که به میزان بیشتری خود را بی پناه و آسیب پذیر محسوب نمایند و به لحاظ روحی احساس آرامش نکنند. از طرف دیگر محرومیتهای شدید مادی و معیشتی نیز همچنان بر وضعیت وخیم و روانیشان سایه افکنده و تأثیرات مخربی بر روحیه ی آنها بر جای نهاده است. شاید برای بسیاری قابل تصور نباشد که عدم توان تأمین نیازهای مادی کودکان یک خانواده برای والدین چه عذاب روحی طاقت فرسا و شکننده ای در بر دارد.3- آخرین پاسخ دفتر ترکیه یUNHCR به این گروه از پناهندگان کرد ایرانی:دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سعی میکند اهمال وظایف خود در قبال این گروه را اجتناب ناپذیر و خارج از اختیارات خود جلوه دهد. بنا بر ادعای مسئولین دفترUN ترکیه، دولت این کشور تصمیم گرفته تا اجازه ندهد پناهندگان ایرانی از ترکیه به کشورهای سوم اعزام شوند. بهمین جهت کمیساریای پناهندگان 2 راه حل را پیش روی این گروه از پناهندگان قرار داده است. نخست: بازگشت داوطلبانه به عراق و دوم: ادغام در کشور فعلی، زیراهمچنانکه گفته شد با زدن برچسپ " جا به جا شونده ی غیرقانونی " به آنها، از حمایتهای انسانی در قبالشان شانه خالی کرده است. این در صورتی است که وزارت کشور ترکیه بنا به توصیه های دفتر UNاین کشور با پناهندگان برخورد میکند همیشه رفتار و سیاستهایش را در قبال پناهجویان و پناهندگان، با مواضع دفترUN نسبت به آنها هماهنگ کرده است. بنا به گفته ی کمیسر عالی بخش خارجی پلیس آنکارا در هنگام تحصن اعتراضی ماه اوت 2004 برای بیش از 100 تن از این پناهندگان در مقابل درب UN، بانی اصلی اوضاع کنونی پناهندگان کرد ایرانی، خود کمیساریای پناهندگان است و دولت ترکیه در صورت خواستUN هیچ مانعی بر سر راه انتقال آنها به کشورهای سوم نمیبیند.در رابطه با به اصطلاح 2 راه حل پیشنهادی دیگر نیز یعنی ادغام در کشور فعلی و یا بازگشت داوطلبانه به عراق، در بخشهای قبلی بحث شد و در این شرایط غیرعملی بودن هر دوی آنها به وضوح پیداست. حال جز اسکان دادن این پناهندگان در کشورهای پناهنده پذیر، راه حل دراز مدت دیگری که آلام آنها را التیام بخشد و امنیت و حقوق انسانیشان را تأمین نماید، وجود ندارد.نتیجه: کما اینکه رفتارهای چندگانه و تبعیض آمیز دفتر ترکیه ی UNنسبت به گروه بیش از 1200 نفری پناهندگان کرد ایرانی غیر قابل توجیه بوده و دلایل آن برای ما روشن نیست، اما نمیتوان این نکته را از نظر دور داشت که چنین سیاستی در قبال کسانیکه بهترین سالهای عمر خود را صرف مبارزه ای انسانی و علنی جهت استقرار دمکراسی در ایران نموده و دائمأ در معرض خطر قرار داشته اند، موازی و همخوان با سیاستهای رژیم اسلامی ایران برای سرکوب اپوزیسیون دمکرات و ترقیخواه ایرانی است. رژیم اسلامی در ترکیه نیز از سرکوب این گروه غافل نبوده و در حد توان اقدام به ربودن آنها به ایران مینماید. استرداد " کریم توژلی " و" خالد شوقی " از فعالین سابق حزب دمکرات کردستان از ترکیه به ایران، که پس از چند سال شکنجه و آزار دو سال پیش در زندان رضائیه اعدام شدند، سند گویای این واقعیت است. اما زمانیکه سیاست مسئولین جهانی تأمین حقوق انسانی پناهندگان در ترکیه( UNHCR )! نسبت به این گروه از بی پناهان کرد ایرانی بدین گونه ی منفی تغییر کرده، وزارت اطلاعات رژیم ایران سبک بار شده است. چرا که شمار زیادی از مخالفین با سابقه ی آن، اینک در ترکیه بدین سیه روزی فرساینده گرفتار شده اند.با این امید که جامعه ی جهانی و کشورهای مسئول و مدافع حقوق بشر و حامی حقوق مبارزان دمکراسیخواه، در قبال اوضاع کم سابقه ی گروه بزرگ پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه بیش از این بی تفاوت نباشند. زیرا حمایت از ایرانیانی که مدارک مستندی دال بر مورد تعقیب و آزار قرار گرفتن از جانب رژیم اسلامی را در دست دارند، مسئله ی مرگ و زندگی است. واقعیت آنست که وضعیت نابسامان و تأسفبار این گروه که در پرتگاه تباهی قرار گرفته اند، به خودی خود و بدون اعمال فشار جدی و کارای مدافعین دمکراسی و حقوق بشر بر دفتر UN ترکیه و سایر دفاتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد بهبود نخواهد یافت.با سپاس فراوان علی جوانمردی. منبع خبر: idfpress.com




مهاجرت 92 درصد برندگان الپميادهای علمی
خبرگزاری دانشجويان ايران گزارش داد بر اساس آمار موجود 80 درصد برگزيدگان المپيادهای علمي در بهترين دانشگاه های خارج جذب شده‌اند و از 175 دارنده مدال المپياد در كشور طی دو دهه اخير، حدود 92 درصد به خارج از كشور مهاجرت كرده‌اند. همچنين بر اساس آمار صندوق بين‌المللی پول، ايران بيشترين مهاجرت تحصيل كرده‌های علمی را در ميان 61 كشور جهان داشته و در چند سال اخير 105 هزار ايرانی با تحصيلات عالی به آمريكا و 7500 نفر به كانادا رفته ‌اند. طبق برخی تخمين ها، در حال حاضر حدود 70 هزار دانشجوی ايرانی در دوره‌ های دكترا در كشورهای غربی مشغول به تحصيل هستند.



Tuesday, October 05, 2004


دست کم 17 پناهجو در آبهاي تونس غرق شدند خبرگزاري رسمي تونس امروز گزارش داد دست کم 17 تن پناهجو د ر جريان واژگون شدن کشتي آنها در آبهاي تونس غرق شدند. تيم هاي امداد توانسته اند تا کنون 11 تن را نجات دهند . در اين کشتي که در 150 کيلومتري سواحل تونس غرق شد. 70 مراکشي و پنج تونسي راهي ايتاليا بودند. سازمان ملل متحد از مرگ اين افراد ابراز تاسف کرده است.



Monday, October 04, 2004


13مهر:ايتاليا مهاجران قايق سوار را اخراج می کند بى بى سى : دولت ايتاليا گفته است قادر به پذيرش صدها مهاجر غيرقانونی نيست که با قايق به يکی از جزاير اين کشور رسيده اند و روند اخراج آنان را آغاز کرده است. جوزپه پيسانو، وزير کشور ايتاليا، با تاکيد بر اينکه دولت اين کشور سياست جديد خود در مورد بازگرداندن مهاجران غيرقانونی به مبدا سفر آنان در ليبی را ادامه می دهد، گفته است ورود صدها پناهجوی خارجی که با قايق از سواحل شمال آفريقا به يکی از جزاير اين کشور وارد شده اند به بروز يک بحران جدی منجر شده است. در پی تصميم وزارت کشور ايتاليا، چندين هواپيمای مسافربری کار انتقال صدها مهاجر غيرقانونی را از جزيره کوچک لامپدوسا، واقع در آب های جنوب ايتاليا، به ليبی آغاز کرده است. روز شنبه، 2 اکتبر، بيش از يک هزار نفر ازمهاجران غيرقانونی به يک مرکز پذيرش مسافر در اين جزيره، که تنها گنجايش دويست نفر را دارد، اعزام شدند. تنها در شامگاه روز جمعه، قايق های حامل بيش از ششصد مهاجر در آب های ساحلی ايتاليا توقيف و سرنشينان آن به اين جزيره منتقل شده بودند. مقامات پليس ايتاليا می گويند که اکثر مهاجران، که از کشورهای مختلف خاورميانه، آفريقا و آسيا به اميد اقامت در ايتاليا رهسپار اين کشور می شوند، سفر خود را با قايق از سواحل ليبی آغاز می کنند. اين قايق های کوچک در اختيار گروه هايی قرار دارد که در مقابل دريافت پول از اين افراد آنان را به سواحل ايتاليا می رسانند. جزيره لامپدوسا نزديک ترين نقطه ايتاليا به سواحل شمال آفريقاست که مهاجران غيرقانونی پس از رسيدن به آن عملا وارد حوزه اتحاديه اروپا می شوند. احزاب مخالف دولت ايتاليا سياست جديد در مورد اخراج پناهجويان را مورد انتقاد قرار داده و گفته اند که اين سياست با قوانين پناهندگی مغايرت دارد. در سال جاری هزاران نفر به اميد کسب اجازه اقامات در ايتاليا به جزيره لامپدوسا وارد شدند که تاکنون اکثر آنان به خاک اصلی ايتاليا انتقال می يافتند. گرچه دولت نسبت به ورود مهاجران غيرقانونی ابراز نگرانی کرده است اما صاحبان صنايع ايتاليا با اشاره به کمبود نيروی کار در اين کشور خواستار اتخاذ سياستی معتدل تر در مورد مهاجرت شده و با سختگيری های جديد مخالفت کرده اند.




بيست و پنج دولت عضو اتحاديه اروپا بر سر انتقال اردوگاههاي پناهجويان به خارج از اروپا به توافق رسيدند
به گزارش بي بي سي : پس از بحث هاي طولاني، وزيران کشور و دادگستري بيست و پنج دولت عضو اروپا طي نشستي در شهر شونينگن هلند به توافق دست يافتند تا در کشور هاي شمال افريقا اردوگاههايي را جهت مراجعه و نگاهداري پنا هجويان داير کنند.
کشور هايي که براي اين طرح در نظر گرفته شده است عبارتند ليبي ؛ تونس ، الجزاير ؛ مراکش و موريتاني هستند. اتحاديه اروپا وعده داده است که ايجاد اين گونه مراکز نمونه و شرايط حاکم بر اردگاهها با همکاري و موافقت کميسارياي عالي سازمان ملل متحد در امور پناهندگان صورت مي گيرد.اما هنوز مشخص نشده است که به چه شکل و وسيله اي دلايل رد تضاضاي پناهجويان از لحاظ حقوقي مورد بازنگري و به اصطلاح تجديد نظر قرار مي گيرد، و همچنين چه کسي يا مرجعي مسئول باز گرداندن پناهجوياني خواهد بود که در خواست آنها را کشور مربوطه رد کرده است. اين طرح در ماه دسامبر 2005 آغاز به کار خواهد کرد. کشور هاي دانمارک ؛ ايتاليا ، هلند ؛ لهستان از وزير کشور آلمان به جهت طرح پيشنهاد ايجاد اردوگاه پناهندگي در شمال افريقا بشدت پشتيباني کرده و دولت لهستان حتي خواستار داير کردن اين چنين اردوگاههايي در کشور هاي اروپاي شرقي شد. با وجود موافقت همگاني دولتهاي عضو اتحاديه اروپا در مورد ايجاد اردوگاههاي پناهندگي در شمال افريقا ، دولت فرانسه گفته است نگران ايجاد چنين اردوگاههايي در خارج از مرزهاي اتحاديه اروپا است و آن را مغاير با اصول حقوق بشر در اروپا مي داند.

سیاهکل



در اين وبلاگ
خانه
تماس با ایمیل @
منشور اتحادیه

NEE

Nichteintretens

entscheid

قطع کمکهای پایه

لوگو

پیوندها

لینکستان ایرانی
بحران
انتگراسیون ایرانیان ساکن آلمان
راديو پارس
پناهندگان ترکیه
Human Rights Activists in Iran
اداره مهاجرت سوئیسBFM
Informationsbund Asyl
Schweizerische Flüchtlingshilfe

آرشيو



 

2003I.U.R