|
|
Wednesday, March 31, 2004
روزنامه اتريشى “Salzburger Nachrichten” امروز چهارشنبه خواستار انجام يك بحث روشن، درباره حقوق پناهجويان در اروپا ميگردد و مينويسد:
اينك زمان آن فرار رسيده است كه، در مباحثه بر سر حقوق و قوانين مربوط به پناهجويان در اروپا، سرانجام آن حدى از هوشمندى و مهارت بكار گرفته شود، كه لازمه مشورت در باره اين موضوع حساس ميباشد. بدبينان به كمك محركهاى سياست داخلى، سالهاست قصد دارند، راى دهند گان را از اين بترسانند كه، آنها از سوى افرادى مورد سو استفاده قرار ميگيرند كه، از كار كردن دورى ميكنند و حتى دست به اعمال غير قانونى ميزنند. اينگونه تفكر به همان اندازه بى ثمر است كه، مخالفت شديدى كه برخى از سازمانهاى كمك به پناهجويان، حتى با اخراج يك پناهجو بروز ميدهند و آنرا به عنوان عملى غير انسانى ميخوانند. شهروندان اروپا و همچنين پناهجويان، با تصوراتى كه اينچنين فاصله زيادى با يكديگر دارند نميتوانند بحث سازنده اى را آغاز كنند. اينجا و آنجا زمينه پيشداوريها فراهم ميگردد، كه ابتدا، به عدم تفاهم منجر شده و سپس حتى ميتواند به نفرت تبديل شود.
Tuesday, March 30, 2004
خطر پايمال شدن هرچه بيشتر حقوق پناهندگی در اروپا!
*نهادهاى مدافع حقوق پناهندگى در اروپا درائتلافى بی سابقه درنظر
دارند بامقاومتهای گسترده ازاجرای طرحهاى کمسيونهای پناهندگی اتحاديه اروپا جلوگيری كنند
روشنگرى: فعالان اروپايى حقوق بشر قبل از آغاز کار وزرای کشورهای عضو اتحاديه اروپا, در بروکسل, فراخوانی در دفاع از حقوق پناهندگان صادر کردند. آنان هشدار می دهند که وضعيت پناهندگان و حقوق شان بشکلی دراماتيک بدتر از قبل شده است. اين فعالان مباحث روز سه شنبه ,30 مارس 04 , وزرای کشور عضو اتحاديه اروپا, در زمينه تصويب خطوط اساسی مسائل پناهندگی اين کشورها را برخلاف همه حقوق های انسانی ارزيابی می کنند. نکته حائز اهميت در زمينه حمايتهای ديگر اينکه, يکی از کميسارهای پناهندگان سازمان ملل متحد, " لوببرز" نيز از اين فراخوان حمايت کرده است. موارد مهم و اساسی اختلاف نظر تشکلهای حقوق بشر, شامل امنستی انترناسيونال, کاريتاس, پزشکان بدون مرز و Human Rights Watch, با طرحهای اتحاديه اروپا, مسائلی است از جمله: 1 ? کشورهائی که از آنان با عنوان "امن" و 2 - کشورهائی که از آنها با عنوان "کشور ثالث" ياد می گردد. اين تشکلها در ائتلاف بی سابقه خود در نظر دارند با مقاومتهای گسترده از اجرای نقشه های کمسيونهای پناهندگی اتحاديه اروپا جلوگيری بعمل آورند. در اين اعلاميه مشترک از سوی آنان می خوانيم :" اخراج پناهندگان به کشورهای مبدا نه تنها خطر جانی برای آنان در بر داشته و دارد, بلکه تصويب چنين تصميماتی تاثيرات منفی و بزرگی از چهره کشورهای اروپائی در جهان پيرامون برجای خواهد گذاشت. " اعلاميه سپس می افزايد :" آنها در نظر دارند يک قرار داد بين المللی را به ثبت برسانند که بجای تامين امنيت پناهندگان, امنيت آنان را به خطر می اندازد ."در اين ميان " روود لوببرز "فراتر رفته و گفت:" بدينوسيله سيستم جهانی پناهندگی مورد تهديد قرار گرفته و پايمال می شود."
از جمله نگرانی های ديگر فعالان حقوق بشر اينست که از نظر آنان ممکن است بعد از اين رسيدگی به پرونده ها به گونه ائی انجام گيرد که پس از دادگاه اول و عدم پذيرش تقاضای پناهندگی, دادگاه دومی در کار نباشد و متقاضی پناهندگی از کشور اخراج گردد.
Friday, March 26, 2004
گزارشی از تجمع اعتراضی در ژنو، در برابر سازمان ملل متحد
امروز 25 مارس 2004 به دعوت فعالین حقوق بشر ایرانی در اروپا و امریکای شمالی ، در ژنو ، در میدان ملتها ، مقابل سازمان ملل تجمع اعتراضی علیه ؛
· وضعیت عمومی حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران ،
· فضای رو به افزایش اختناق در ایران ،
· زندانی شدن روشنفکران و شخصیتهای سیاسی توسط دادگاههای فرا قانونی و فاقد صلاحیت ،
· بازداشت نوجوانان، جوانان و دانشجویان ،
· عدم آزادی وجدان ، بیان و مطبوعات و توقیف مطبوعات وبازداشت بی وقفه روزنامه نگاران ،
· تهدید و ارعاب خانواده های زندانیان سیاسی ،
· پی گرد ، بازداشت و حبس شهروندان ایران زمین به جرم باورهایشان و .........
با حضور دهها تن از ایرانیان از ساعت 2 بعد از ظهر برگزار شد .
در حین انجام این تظاهرات ایستاده ، مدارکی در مورد نقض گسترده ، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر و .... به مسئولین سازمان ملل تحویل داده شد.
در پایان این تجمع ، قطعنامه آن به زبانهای فارسی و فرانسوی برای شرکت کنندگان قرائت شد . در قسمتی از قطعنامه آمده است :
ما شرکت کنندگان در همایش امروز به دعوت فعالین حقوق بشر ایرانی در اروپا و آمریکای شمالی،
در ژنو، در برابر سازمان ملل متحد،
بر تقاضای خود مبنی بر :
1 ـ محکوم ساختن استمرار نقض حقوق بشر به شکل گسترده و برنامه ریزی شده درجمهوری اسلامی ایران،
2 ـ تعیین یک گزارشگر ویژه از سوی سازمان ملل برای نظارت دائمی بر رعایت حقوق بشر در ایران ،
تاکید می ورزیم ، تا بدینوسیله ضمانت بیشتری در جهت تحقق خواستهای عاجل ملت ایران فراهم آید .
نمایندگانی از اتحادیه پناهندگان ایرانی ـ سوئیس ، بنابر وظیفه ، در جهت افشای بیش از پیش جمهوری اسلامی وهمکاری با نهادهای حقوق بشری در این همایش شرکت فعال داشتند .
اتحادیه پناهندگان ایرانی ـ سوئیس
Wednesday, March 24, 2004
سازمان مركزی اطلاعات اروپا و محدوديت پناهندگي
ديدارامروزرهبران اروپا
و كالين پاول در مادريد
كالين پاول وزير امور خارجه آمريكا؛ ژاك شيراك رييس جمهوری فرانسه؛ گردهارد شرودر صدراعظم آلمان و تونی بلر نخست وزير بريتانيا برای ديدار و مذاكره امروز وارد اسپانيا می شوند. اين ديدار و مذاكره به بهانه شركت در مراسم مذهبی مربوط به قربانيان انفجارهای تروريستی اخير در مادريد پايتخت اسپانيا صورت می گيرد. گفتگو با خوزه لوئيس رودريگز زاپاترو، برنده انتخابات اخير و نخست وزير اسپانيا نيز در دستور كار اين ديدار قرار دارد. گمان می رود محور اصلی اين ديدار و مذاكره همآهنگی بيشتر و همسوئی اروپا با امريكا در جهت مقابله با تروريسم جهانی باشد، كه اكنون بزرگترين كشورهای اروپائی نگران وقوع آن در كشورهای خود می باشند. اتحاديه اروپا در جلسات اخير وزرای خارجه آن كه پس از عمليات تروريستی اسپانيا انجام شد بر سر تاسيس يك سازمان مركزی اطلاعات، با ساختار سازمان مركزی اطلاعات امريكا به تفاهم رسيده اند. اين سازمان در سراسر اروپا و بصورت متمركز فعال خواهد شد. در يك تصميم ديگر، گفته می شود متقاضيان پناهندگی از كشورهای مسلمان قرار است پس از رسيدگی فوری به درخواست و دليل خروج از كشورهايشان به كشوری كه از آن خارج شده اند بازگردانده شوند. نخستين نتايج انفجارهای اسپانيا، نزديكی اروپا به امريكا برای همكاری در طرح های اين كشور برای مقابله با تروريسم است كه جوی از ارعاب در ميان مردم اروپا بوجود آورده و نتيجه بعدی آن امنيتی شدن فضای اروپاست كه محدوديت های سياسی را در پی خواهد داشت.
Tuesday, March 23, 2004
خواسته های پناهجويان متحص ايرانی از دولت آلمان
گزارش دريافتی پيک ايران : ايرانيان متحصن در شهر فرانکفورت اهدافِ تحصن خود را در ۶ باند تعريف و از دولتِ آلمان خواستار احقاق اين خواسته ها شده اند .اهداف: ۱-به رسميت شناختن عدمِ رعايت حقوق بشر در ايران توسط دادگاه های آلمان ۲- توقف اخراج تمامیِ ايرانيان متقاضی پناهندگی ۳- رسيدگی به وضعيت زندگی تبعيض آميز پناهجويان ايرانی ۴- دادن اجازه ی کار به تمامیِ پناهجويان ايرانی ۵- تعيين زمانی مشخص از طرف دولتِ آلمان برای دادن اقامت به پناهجويانی که شامل مرور زمان شده اند ۶- از ميان برداشتنِ قانون محدوديتِ رفت و آمد پناهجويان
Monday, March 22, 2004
تحصن پناهجويان ايراني در فرانکفورت
پيک ايران : مدت 13 روز از تحصن پناهجويان ايراني که تقاضاي پناهندگي انان از سوي دولت المان رد شده و با خطر بازگشت به ايران روبرو هستند در شهر فرانکفورت مي گذرد. تحصن اين پناهجويان که نخست قرار بود 10 روز به طول انجامد امروز سيزدهمين روز خود را سپري مي کند و تا يک هفته ديگر نيز ادامه خواهد داشت. پناهجويان ايراني در مرکز HOPTWACHE فرانکفورت مقابل فروشگاه KAFHOF تحصن کرده اند و قرار است شنبه اينده از محل مذکور تا مقابل کنسولگري جمهوري اسلامي راهپيمائي کنند. شايان ذکر است که حزب سبزهاي المان حمايت خود را از اين تحصن اعلام داشته و قرار است مسئله پناهجويان ايراني در مجلس المان مطرح شود.
تجمع پناهندگان ايراني در مقابل پارلمان اروپا در اعتراض به نژادپرستي و استبداد مذهبي حکومت
در روزهاي 21 و 22 مارس، عده اي از پناهندگان ايراني در مقابل پارلمان اروپا در بروكسل تجمع و عليه نژادپرستي و استبداد مذهبي حاكم بر ايران اعتراض كردند. داريوش اقبالي، خواننده سرشناس موسيقي پاپ، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که يکي از آسيب هايي که در طول 25 سال گذشته به جامعه ايران وارد آمده است، پناهندگي است. دكتر حسين لاجوردي، رئيس انجمن پژوهشگران ايراني، نيز مي گويد که واقعيتهايي در اختيار ما است كه به طور قانوني در غالب قوانين كشورهاي اروپايي در قوانين غالب كشورهاي غربي، نشان دهنده اين است كه جمهوري اسلامي نبايد بماند، و ما اينها را داريم به عنوان يك سري مباني حركت در منشور پناهندگان ايران عنوان مي کنيم و در حال رفتن به طرف مراجع رسمي هستيم.
برگزاري تظاهرات پناهجويان ايراني در مقابل پارلمان اروپا در اعتراض به برنامه بازگرداندن پناهجويان بلاتکليف به ايران
در اعتراض به بازگرداندن اجباري پناهجويان بلاتکليف ايراني از سوي برخي از کشورهاي اروپايي، به ويژه هلند و بلژيک، پيش از ظهر امروز تظاهرات گسترده اي در برابر مقر اتحاديه اروپا، مکاني که وزيران امور خارجه اين اتحاديه در آن در حال بحث و گفتگو پيرامون مسائل اروپا و ايران بودند بر پا شد. در اين حرکت اعتراضي، داريوش اقبالي، خواننده سرشناس هم در سخناني ضمن محکوم ساختن راه و روش تازه برخي از کشورهاي اروپايي در جهت اخراج پناهجويان بلاتکليف ايراني، بر لزوم همبستگي در ميان گروه هاي سياسي نيز تاکيد کرد. انور ميرستاري، کارشناس مسائل پناهجويان در بروکسل، نيز در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که اينجا به ياد آن عزيزاني هستيم که پشت ديوارهاي زندان اوين، به ياد تمام زندانيان، سال نو را جشن گرفتند.
Saturday, March 20, 2004
تجمع اعتراضي در بروکسل
تجمع اعتراضي پناهندگان در بلژيک روز يکشنبه 21 مارس (روز ضد نژادپرستي) در بروکسل انجام خواهد شد و روز دوشنبه مورخ 22 مارس در اعتراض به سياستهاي اتحاديه اروپا در خصوص اخراج پناهندگان، گردهمآئي بزرگ ايرانيان در مقابل مقر اتحاديه اروپا(ميدان شومن - بروکسل) از ساعت 11 الي 13 برگزار ميگردد. لازم به توضيح مي باشد هنرمند محبوب داريوش اقبالي و دکتر حسين لاجوردي (انجمن پژوهشگران ايران) در گردهمآئي روز دوشنبه 22 مارس مقابل مقر اتحاديه اروپا حضور خواهند داشت . از کليه هموطنان عزيز جهت شرکت در اين تجمعات دعوت بعمل مي آيد.
تحصن پناهجويان ايرانى در شهر لايپتزيگ در اعتراض به وضعيت نابسامان زندگى و حقوقى شان
گروهى از ايرانيان پناهجو در لايپتزيگ آلمان در اعتراض به وضعيت سخت زندگى شان در خانه هاى پناهندگى و بى تفاوتى مقامات مسئول به اين وضعيت دست به تحصنى ۹ روزه ، از نهم تا هجدهم مارس، در مركز شهر لايپتزيگ زده اند. ايرانيان با مفهوم پناهنده آشنايند. ايران خود كشورى است پناهنده پذير. در ايران بسيارى پناهندگان افغان و عراقى وجود دارند. از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ تا كنون بسيارى از ايرانيان به كشورهاى ديگر پناهنده شده اند. در دوره هايى، از جمله پس از انقلاب و در دهه ۱۳۶۰ كه سركوب شديد نيروهاى اپوزيسيون دولت در ايران جريان داشت، بر تعداد پناهندگان ايرانى در كشورهاى غربى بسيار افزوده شد. از آن زمان تا كنون هيچگاه خروج و گريز ايرانيان از كشور و پناهجويى شان در كشورهاى ديگر قطع نشده است. در سالهاى اخير شرايط پناهندگى به كشورهاى اروپا بسيار سخت شده و كار به جايى رسيده است كه در برخى كشورهاى اروپايى تنها نامى از حق پناهندگى بر جاى مانده است. آلمان از كشورهايى است كه گام به گام قوانين پناهندگى خود را تشديد كرده است. اين امر طبيعتا مورد اعتراض مجامع حقوق بشر و شهروندان دموكرات در آلمان است. در ميان پناهندگان به آلمان نيز حركت اعتراضى وجود دارد. پناهجويان ايرانى مى خواهند با اعتراض خود توجه افكار عمومى در آلمان را به وضعيت خود و به حقوق انسانى شان، جلب كنند. آخرين نمونه حركت اعتراضى پناهندگان در آلمان مورد پناهجويان شهر لايپتزيگ است. گروهى از پناهجويان ايرانى با تمايلات سياسى متفاوت كه در خانه هاى پناهندگى در شهر لايپتزيگ زندگى مى كنند، در اعتراض به فشار فزاينده روحى، اجتماعى و اقتصادى در خانه هاى پناهندگى و نيز در اعتراض به رفتار نايكسان و بى ضابطه مقامات تصميم گيرنده با پناهندگان دست به تحصنى به مدت ۹ روز در مركز شهر لايپتزيگ زده اند. آقاى محسن، سخنگوى كميته پناهندگان متحصن در لايپتزيگ، در مورد تركيب سنى و خانوادگى پناهندگان متحصن چنين توضيح مى دهد: “گروه سن خاصى ندارند، يعنى از بچه كوچك هست تا پيرمرد شصت هفتاد ساله. تحصيلاتشان هم تا جايى كه اطلاع دارم، آدمهاى تحصيل كرده اى هستند، يك سرى شان همينجا دارند تحصيل مى كنند، با همين شرايط سخت، ... خانواده ها به مراتب بيشترند تا افراد مجرد، چون خانواده ها بيشتر با اين مشكل مواجه اند تا مجردها. مجردها ممكن است بتوانند كارى هم اينجا پيدا كنند، البته گروه كوچكى از آنان. ولى براى خانواده ها اصلا امكان پذير نيست با شرايطى كه اينجا هست و مشكلات همراه با خانواده كه در اين هايم هاى پناهندگى برايشان امكان كار اصلا نيست و مشكلات برايشان به مراتب بيشتر از افراد مجرد است.” گروههاى سياسى اى كه در اين تحصن شركت كرده و به گفته آقاى محسن از اين راه تمرين دموكراسى مى كنند، عبار ت اند از كوششگران راه آزادى، كانون سياسى فرهنگى ايرانيان لايپتزيگ، حزب مشروطه ايران، گروه سلطنت طلبان و كانون مستقل سياسى هستند.گروههايى آلمانى از تحصن كنندگان پشتيبانى كرده اند، از جمله كليساها و گروههايى كه با بازگرداندن اجبارى فراريان و پناهندگان به كشورهايشان مخالف اند. اين گروهها از جمله در تهيه پلاكارد به متحصنان يارى رسانده اند. پناهجويان تا هنگامى كه حق پناهندگى را دريافت نكرده و مجبور به زندگى در خانه هاى پناهندگان اند، به سختى مى توانند جذب جامعه آلمان شوند. اكثر شهروندان آلمانى از وضعيت زندگى پناهجويان بى خبرند. پناهجويان متحصن ايرانى با اقدام اعتراضى خود دست به روشنگرى و بيان مشكلهاى خود مى زنند. آقاى محسن نمونه اى از مشكلهايى را كه ايرانيان پناهجو همه روزه در خانه هاى پناهندگى با آن مواجه اند و تلاش مى كنند به آگاهى افكار عمومى آلمان برسانند شرح مى دهد: “مشكلاتى كه در هايم ها، خانه هاى پناهندگى، هستند، اينكه مثلا افراد درماه تنها ۱۰ يورو مى گيرند و شيوه اى كه مواد غذايى را در اختيار پناهندگان مى گذارند: چه پناهندگان بخواهند، چه نخواهند، در همان هايم جايى را درست كرده اند كه در آنجا مواد غذايى را به صورت يك كارتن در اختيار پناهندگان قرار مى دهند. يعنى شما مى رويد سفارش مى دهيد. بعد اگر به لحاظ قيمت حساب كنيد، يك كاهوى پلاسيده كه در هايم به بهاى دو يورو و نيم است، بيرون از هايم با كيفيت عالى يك يورو قيمت دارد. به خاطر همين است كه ما يك سرى اطلاعات را مى كوشيم در اختيار خود آلمانى ها بگذريم، چون خود آلمانيها، خود شهروندان لايپتزيگى هم خبر ندارند كه با ما چنين رفتارى مى شود. الان كه ما اين اطلاعات را با سند و مدرك در اختيارشان مى گذاريم، خودشان هم متاسف و متاثر مى شوند.” از ديگر مشكلهايى كه پناهجويان با زندگى در خانه هاى پناهندگى با آن روبرو مى شوند، اين است كه گروههايى با پيشينه فرهنگى و اجتماعى مختلف مجبور به زندگى در فضايى تنگ با يكديگرند و اين خود عاملى است براى پديد آمدن كشمكش و تنش ميان اانسانها. آقاى محسن در اين باره مى گويد: “با توجه به شرايط سخت هايم حتى برخوردهاى فيزيكى نيز پيش مى آيد. اين متاسفانه بر روحيه بسيارى از كودكان و نوجوانان تاثير منفى گذاشته است. هم اكنون چندين نفر هستند كه در بيمارستانهاى روانى بسترى شده اند. چند تنن از آنان دختران جوانى هستند كه در سنينى پايين به اين هايم ها آمده و مشكلات را ديده اند. ديده اند كه عربها با كردها و كردها با ايرانيها دعوا مى كنند. مسائل بسيارى را ديده اند و اين همه تاثيراتى بس منفى بر روحيه شان گذاشته است. اين شرايطى بسيار بد براى كسانى است كه زير سن بلوغ هستند. حتى براى افرادى كه به سن بلوغ رسيده اند اين وضعيت بسيار دشوار است. متاسفانه رسيدگى در اين مورد نكرده اند. الان كسانى هستند كه حدود ۸ تا ۹ سال است در خانه پناهندگى هستند. ببينيد كه ديگر چه روحيه اى براى آنان باقى مانده است.” پناهندگان متحصن لايپتزيگ خواستهاى خود را تقرير كرده و طى اعلاميه اى در سايتهاى فارسى اينترنتى و نيز به زبان آلمانى منتشر كرده اند. اين اعلاميه به احزاب سياسى و مقامات دولتى تصميم گيرنده در باره پناهندگان در آلمان عرضه گشته است. آقاى محسن اين خواستها را چنين بيان مى دارد: “۱. به رسميت شناختن حق پناهندگى با توجه به نقض حقوق بشر در ايران ۲. استفاده از وكلاى رايگان در جريان پناهندگى ۳. عدم اخراج متقاضيان پناهنده براى كشورهايى مثل ايران كه شكنجه و اعتراف گيرى خشن در قانون گذارى آن منظور است ۴. لغو قوانين مربوط به اخراج به كشورهاى سوم ۵. لغو تبعيض و تامين حداقل استاندارد زندگى براى پناهجويان، از جمله سكونت در منزل، دريافت كمك به شكل پول نقد، آزادى رفت و آمد، اجازه كار و انتخاب آزادانه پزشك ۶. تعيين زمان مشخص به منظور اعطاى اقامت به پناهندگانى كه سالها بدون دريافت اقامت مطمئن در آلمان هستند از همه انسانهاى آزاده مى خواهيم از پناهجويان متحصن حمايت كنند
Friday, March 19, 2004
مهلت يك ماهه وزارت كشور به افغاني ها براي ترك ايران
در آستانه آغاز سال جديد در ايران، پناهندگان افغاني تمامي حقوق و مزايايي كه از قبل در ايران داشتند، از دست دادند. گزارشها حاكي است اين پناهندگان كه تا به حال از حقوقي مانند بيمه يا دريافت گواهينامه برخوردار بودند، فقط يك ماه فرصت دارند تا خاك ايران را ترك كنند. از سه ماه پيش در اردوگاههاي وزارت كشور براي افغاني ها كارتهاي شناسايي صادر شده كه حداكثر سه ماه اعتبار دارد. اين كارتها قابل تمديد نبوده و طبق قانون افغانيها بايد پس از مدت تعيين شده، ايران را ترك كنند. پيش از اين مقامات دولتي و نمايندگان مجلس دليل اتخاذ اين سياست را اشتغال نيروهاي ايراني به جاي افغانيها اعلام كرده بودند.
Thursday, March 18, 2004
پايان تحصن متقاضيان ايراني پناهندگي در آلمان
تحصن شماري از پناهجويان بلاتكليف ايراني در شهرهاي فرانكفورت، هامبورگ و لیپزیک امروز پايان گرفت. عادل، يكي از پناهجويان، در مصاحبه با راديوفردا خواستهاي آن را به شرح زير خلاصه مي كند: به رسميت شناخته شدن حق پناهندگي با توجه به تداوم نقض حقوق بشر در ايران، استفاده از وكالت رايگان، عدم اخراج متقاضيان پناهندگي از ايران و ساير كشورهاي ناقض حقوق بشر، لغو قوانين مربوط به اخراج به كشور سوم، لغو تبعيض و تامين حداقل استاندارد زندگي براي پناهجويان، تعيين زمان مشخص به منظور اعطاي اقامت به پناهندگاني كه سالها است بدون دريافت اقامت مطمئن در آلمان هستند. وي مي افزايد: ما اينجا كساني را داريم كه حدود هشت سال اينجا هستند و هنوز جواب قاطعي نگرفته اند.
Tuesday, March 16, 2004
گفتگوي وزيران امور خارجه دولت‌هاي تهران و بروکسل درباره دو دختر متحصن در سفارت بلژيک در تهران
کمال خرازي و لوئيس ميشل، وزيران امور خارجه جمهوري اسلامي و بلژيک به منظور گفتگو درباره وضعيت دو دختر ايراني – بلژيکي که در سفارت بلژيک در تهران متحصن شده اند، با يکديگر ديدار کردند. آقاي خرازي و ميشل همچنين درباره فعاليت هاي هسته اي جمهوري اسلامي و رابطه حکومت ايران با اتحاديه اروپا و ديگر مسائل بين المللي نيز گفتگو کردند. دو دختر متحصن در سفارت بلژيک که مادري ايراني – بلژيکي دارند، مي خواهند به بلژيک بروند. به موجب حکم دادگاه بلژيک، سرپرستي دختران که شش و 15 ساله هستند، با مادر آنها است.
Monday, March 15, 2004
وضعيت دو خواهر ايرانى- بلژيكى كه به سفارت بلژيك در تهران پناهنده شده اند
گروه اجتماعى: وزير امور خارجه و معاون نخست وزير بلژيك در سفر يك روزه خود به تهران وضعيت دو خواهر ايرانى- بلژيكى كه به سفارت بلژيك در تهران پناهنده شده اند را بررسى مى كند.
شنيده ها حاكى است، لوئيس ميشل قصد دارد در گفت وگو با مقام هاى ايراني، سرنوشت اين دو خواهر را روشن كند. يك مقام آگاه روز گذشته در خصوص آخرين وضعيت اين دو خواهر در گفت وگو با شرق گفت سارا و ياسمين ۱۵ و ۶ ساله همچنان در اتاقى در سفارت زندگى مى كنند و تا زمان روشن شدن وضعيت آنها يكى از مسئولان سفارت سرپرستى دو كودك را به عهده گرفته است
وى افزود: از آذر ماه تاكنون اين دو خواهر از سفارت خارج نشده اند و همچنان مادر آنها خواهان بازگشت فرزندانش به بلژيك است، اما پدر آنها با اين قضيه مخالفت مى كند. هم اكنون پرونده سارا و ياسمين در دادگاه خانواده مطرح است و قاضى براى رسيدگى به پرونده از مادر و خواهر خواسته است كه در دادگاه حاضر شود
دو خواهر از چهار ماه پيش به سفارت بلژيك در تهران پناهنده شده اند و حاضر به بازگشت به خانه پدرى شان در تهران نيستند و مى گويند تا زمانى كه نزد مادرمان در بلژيك برنگرديم، از اين سفارتخانه بيرون نخواهيم آمد. سارا و ياسمين دو دختر ۱۵ و ۶ ساله هستند كه پنجم شهريور ماه همراه پدرشان از بلژيك به ايران آمدند و پس از مدتى اقامت در تهران به سفارت بلژيك پناهنده شدند.
دكتر زهرا پور هاشمى (مادر بچه ها) كه در بلژيك به سر مى برد با طرح دادخواستى در دادگاه اين كشور خواستار بازگشت سارا و ياسمين نزد خود شده است ولى پدر بچه ها مى گويد طبق قانون مدنى ايران آنها بايد نزد پدر در تهران بمانند.اين دو خواهر حاضر نيستند در ايران زندگى كنند، از طرفى قانون مدنى ايران حق سرپرستى دختران را به پدرشان واگذار كرده و اين مى تواند مانع خارج شدن آنها از كشور شود. سفارت بلژيك معتقد است كه سارا و ياسمين تابعيت بلژيكى هم دارند و به همين لحاظ خود را موظف به نگهدارى از آنها مى داند.سفارت بلژيك معتقد است اين بچه ها بايد مطابق راى دادگاه بلژيك با مادرشان زندگى كنند. اما مقامات ايرانى اجازه خروج به آنها را نمى دهند و مى گويند، آنها تابعيت خونى دارند يعنى اصالتاً ايرانى هستند و از پدر و مادرى ايرانى زاده شده اند.به گفته يك مقام قضايي، زهرا پورهاشمى مادر اين دخترها بايد به ايران بيايد و رسماً به دادگاه شكايت كند و در اين صورت است كه قاضى مى تواند در مورد اين بچه ها تصميم بگيرد.
به گزارش خبرنگار شرق تاكنون تلاش هاى دكتر سلامى پدر بچه ها هم براى بازگرداندن آنها به خانه اش به نتيجه نرسيده است و بچه ها چندين بار در اين مدت با مادرشان تماس گرفتند ولى حاضر به صحبت با پدرشان نيستند.
اين دو خواهر پنجم شهريور امسال به اين اميد كه با پدرشان براى سفر به يونان مى روند با او همراه شدند، اما چند روز بعد توسط او به ايران آورده شدند كه دو خواهر در يك فرصت مناسب از خانه پدرشان فرار كردند و به سفارت بلژيك در تهران پناهنده شدند. در ابتدا مادر دو كودك در ديدار با وزير امور خارجه بلژيك خواستار برگرداندن دو دخترش از راه هاى ديپلماتيك به بلژيك شده بود كه نهايتاً به گفت وگوى وزيران امور خارجه دو كشور ايران و بلژيك انجاميد. اما تاكنون گفت وگوها نتيجه نداده است و دو خواهر همچنان در سفارت به سر مى برند.شرق
Sunday, March 14, 2004
تحصن دو زن پناهجوي ايراني در آنکارا
زنان ايران، 23 اسفند 82:
دو زن پناهجوي ايراني با تحصن دربرابر دفتر سازمان ملل در آنکارا، پايتخت ترکيه خواستار پذيرش درخواست پناهندگي خود شدند.
نازيلا محمد ححسني و فريده اسدي دوشنبه گذشته، هم زمان با روز جهاني زن به همراه گروهي از زنان ترک عضو اتحاديه زنان زحمتکش دربرابر سازمان ملل دست به تحصن زدند.
فريده اسدي در سخناني به زبان فارسي در به اينکه سازمان ملل سالهاست درخواست زناني را که به دليل نقض حقوقشان در ايران تصميم به پناهنده شدن مي گيرند ناديده گرفته است، اعتراض کرد.
اسدي گفت: با وجود اينکه سازمان ملل اعمال خشونت عليه زنان را خلاف قوانين بين المللي و جرم مي داند، سالهاست زنان پناهنده ايراني را که به اين سازمان مراجعه مي کنند بي جواب مي گذارد و بسياري از زنان پناهنده به همين دليل قرباني شده اند.
فيليز اولوس چلبي، نماينده اتحاديه زنان زحمتکش ترکيه نيز در سخناني ضمن حمايت از تحصن زنان پناهنده ايراني خواستار پاسخگويي سازمان ملل به آنان شد.
در پلاکاردهايي که اين گروه در دست داشتند عبارتهاي زير به زبانهاي ترکي و فارسي نوشته شده بود:
کبري رحمانپور، عروس بيست ساله، نبايد اعدام گردد.
ما خواهان پذيرش پناهندگي مان هستيم
روز جهاني زن بايد تعطيل رسمي باشد
گروه ياد شده بعد از سخنراني به ارامي محل را ترک کردند.
تحصن آوارگان ايراني در اعتراض به عدم رسيدگي آلمان به تقاضاهاي پناهندگي
شهرهاي لايپزيك و فرانكفورت آلمان شش روز است شاهد تحصن و تظاهرات شماري از پناه جويان ايراني هستند كه از تقاضاي پناهندگي برخي از آنها 13 سال مي گذرد و در بلاتكليفي كامل به سر مي برند. يكي از پناه جويان، نادر، كه از سنندج به آلمان آمده، و خود را يك فعال سياسي سابق معرفي مي كند، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد 9 سال است با همسر و دو فرزند خود در فرانكفورت بلاتكليف است. وي مي افزايد از جمله خواسته هاي تظاهركنندگان اين است كه دادگاه هاي آلمان عدم احترام جمهوري اسلامي به حقوق بشر را به رسميت بشناسند، به همه پناه جويان اجازه كار بدهند و محدوديت رفت و آمد پناه جويان را لغو كنند. يك خانم متحصن در فرانكفورت در مصاحبه با راديوفردا مي گويد هفت سال است در آلمان زندگي مي كند و اجازه كاري كه او و شوهرش دو سال مورد استفاده قرار دادند، اينك لغو شده است.
Saturday, March 13, 2004
كشته شدن پناهجوی ايرانی بعد از عودت به ايران
سازمان پناهجويان نروژ
سازمان پناهجويان نروژ در اطلاعيه مطبوعاتی روز پنجشنبه ۱۱ مارس ۲۰۰۴ ضمن اعلام اين خبر كه اسماعيل يوسفی دو هفته بعد از عودت به ايران با سری شكسته كشته شده است به سياست پناهنده پذيری دولت نروژ اعتراض كرد.
اطلاعيه مطبوعاتی سازمان پناهجويان نروژ چنين است:
در تاريخ ۱۳ فوريه امسال اسماعيل يوسفی ، پناهجوی ايرانی به ايران بازگشت داده شد و در تاريخ ۲۸ فوريه جسد وی با سر شكسته پيدا شد. دليل مرگ وی نامعلوم است.
دبير كل سازمان پناهجويان نروژ آقای مورتن چسم از دولت نروژ ميخواهد كه در اسرع وقت تحقيقاتی را برای روشن شدن اين موضوع براه بيندازد. زمانی كه يك پناهجوی ايرانی دو هفته بعد از بازگشت تحت شرايط مشكوك مرده پيدا ميشود نگرانی ما برمى انگيزد. بايد سريعا مشخص شود كه آيا اين اتفاق ربطی به تقاضای پناهندگی ايشان در نروژ دارد يا خير.
بازبينی اين پروند توسط سازمان پناهجويان نروژ پرونده نگرانی آفرين است. يوسفی يك بار در سال ۱۹۹۹ تقاضای پناهندگی از دولت نروژ كرده بود و در اواخر سال ۲۰۰۰ اخراج گرديده بود. زمانيكه در سال ۲۰۰۱ وی دوباره به نروژ برميگردد ميگويد كه بعد از اخراج از نروژ در ايران زندانی شده است.
مصاحبه پناهندگی وی بی اندازه متاثر از مسائل سياسی است، چيزيكه مستقيما ميتواند در پيگرد وی در ايران بعد از بازگشت اول عمل كرده باشد. بطوريكه اين مصاحبه نشان ميدهد، بسيار تعجب آور است كه دولت نروژ راجع به اين پرونده تحقيقات بيشتر نكرده است.
آقای چسم اضافه ميكند كشور ايران كماكان يك كشوری است كه در آن نقض موارد حقوق بشر بسيار گسترده است و ما معتقديم كه در رابطه با اين پرونده ها دولت نروژ امكانات حمايتی و امنيتی بسيار پايينی دارند كه بداند يك اشتباه كوچك آنها چه عواقب وخيمی ميتواند برای پناهجو داشته باشد.
سايت همبستگی نت با توجه به مشكلاتی كه دولتهای اروپائی در سالهای گذشته برای پناهجويان ايرانی بوجود آورده اند، شديدا از دولت نروژ مى خواهد كه بررسی پرونده های متقاضيان پناهندگی ايرانی با دقت بيشتری انجام دهند و از ياد نبرند كه دولت جمهوری اسلامی در صدر ليست ناقضان شديد موارد حقوق بشر قرار دارد.
دوازده مارس ۲۰۰۴
سايت همبستگی نت
Friday, March 12, 2004
کمیته دفاع ازآزادی ودمکراسی در ایران_وین : از خواستهای بحق پناهجویان در لایپزیک دفاع کنیم
اعتراضات سازمانهای بشردوست، نهادها، انجمنها وکانونهای مدافع پایه ای ترین حقوق انسانی مندرج در میثاقهای
بین المللی به بی حقی وبی حقوقی پناهجویان در اروپا امروزه دیگر برهیچکس پوشیده نیست. فشاربرپناهجویان در
همه زمینه ها به امری روزمره تبد یل شده است.بسیاری از پناهجویانی که در ایران سالها تحت تعقیب بوده یازندان و
شکنجه شده اندهم اکنون هم در اروپا باشرایط غیرقابل تحملی روبرویندومجبورند سالها در بلاتکلیفی در مناطقی دور
افتاده،غیرانسانی وبدون حق کار، کلاس زبان وشرایط بهداشتی وغذایی بسیارنامناسب که باهیچ یک از هنجارهای
تعیین شده در مفاد حقوق بشر خوانایی ندارد دست وپنجه نرم کنند.
از این هم مصیبت بار تراینکه بیش از نود در صد پناهجویان پاسخ منفی دریافت میکنندوبااخراج وتحویل به رژیم جمهوری اسلامی که هرگزکمترین توجهی به اعتراضات سازمانهای حقوق بشرنکرده است مواجهند واین در
شرایطی ایست که بسیاری ازکشورهای اروپایی در حفظ این شرایط ناانسانی بارژیم حاکم همکاری می کنندوبخاطر منافع اقتصادی برسر جان پناهجویان باآن به معامله می نشینند.
ما ضمن اعتراض به این شرایط ودفاع ازخواستهای پناهجویان در لایپزیک ازهمه سازمانهاونهادهای مترقی وبشردوست میخواهیم که دررساندن فریاد اعتراض این پناهجویان به گوش مردم باآنها هم صداشوند و نگذارند دولتهای پناهنده پذیر بیش ازاین میثاقهای حقوق بشررازیرپابگذارند.
وزارت امنيت داخلي المان احتياج به جوابگويي در مورد مرگ پناهنده دپورتي سوداني "امير عقيب" ندارد.
قاضي دادگاه فرانکفورت, رالف هنريک درخواست وکيل پناهنده به قتل رسيده سوداني, براي جوابگويي وزير امنيت داخلي المان يعني اتو شيلي را در مورد اين پرونده رد نمود. امير عقيب 5 سال پيش توسط ماموران مرزي المان موسوم به "BGS" در حين دپورت او به سودان در هواپيما جان داد. دلايل قتل او ناشي از گذاشتن پوزبند بر دهان او و خم نمودن سر او به زانويش بود که او را دچار مشکل تنفسي نمود و به همين علت جان داد. با وجود اينکه مامورن تعليم دهنده "BGS" , "Bernd Schüferling" وزارت امنيت داخلي المان را در مورد عارضه "PA-Syndrom" و خطرات خم نمودن سر بروي زانو هشدار داده بود, سخنگوي سازمان "BGS" اعلام نمود که اين سازمان از اين خطرات اگاهي نداشته است.
در حقيقت سيندروم "PA-Syndrom" از سال 1992 شناخته شده است, بطوريکه مجله تخصصي امريکايي "Fachjournal American Journal of Forensic Medicine and Pathology" دو مقاله نسبتا بزرگ در مورد خفه گي زندانيان در زندانها منتشر نموده است
امير عقيب نه اولين و نه اخرين قرباني در بند پليس المان بوده که بر اثر خفه گي جان باخته است. تا چندي قبل پليس المان با اتکا به گواهي پزشکي قانوني المان و بدون اتکا به نتايج تحقيقات در امريکا, مرگ زندانيان را همواره مرگ طبيعي بر اثر عارضه هاي داخلي توضيح و به نمايش ميگذاشت.
در سالهاي 1998 تا 1999 خفه گي پناهندگان دپورتي در اروپا چنان از رشد بيسابقه اي برخوردار شد که بعنوان موضوعي در اتحاديه اروپا مورد بررسي قرار گرفت. افزايش شمار قربانيان سياست هاي بيرحم دپورتي در کشورهاي اتريش, بلژيک و غيره در اين سالها موجب خشم و تظاهرات گسترده مردم اروپا در اين کشورها شد. بطور مثال خفه گي پناهنده دپورتي زن نيجريه اي, بنام زميرا ادامو در بلژيک , موجب ان شد که وزير امور داخلي بلژيک از سمت خود استعفا دهد.
در اگوست سال 3003, مجله پرو پناهنده "Pro Asyl" از يک تابستان بي شقاوت سخن گفت. در راستاي دپورت پناهندگان ,اعضاي خانواده ها از يکديگر جدا ميگردند. علاوه بر اين پناهندگان به شدت بيمار از موضوع دپورت بي استثنا نمانده, بطوريکه روزنامه فرانکفورته روند شاو از زبان پزشک مسول الماني, برند مزويک مينويسد: هر بيماري که قابل پرواز باشد, دپورت خواهد شد و با کنايه ميافزايد: اگر اين شخص در حين سفرزنده ماند,نکات و علاقمنديهاي کنفرانس امنيت داخلي را رعايت نموده است.
تعداد کساني که بر اثر بيماريهاي گوناگون اجازه دپورت شدن نداشته ولي با اين وجود دپورت ميشوند رو به افزايش است. ايا دپورت اين بيماران منجر به مرگ انان نخواهد شد؟ سوالي که مطرح است , اتحاديه اروپا تا به چه اندازه به جان انسانها و حقوق بشر احترام ميگذارد ؟ ايا پناهندگان انسان نيستند؟ و ديگر اينکه رد تقاضاي وکيل امير عقيب در مورد پاسخگويي وزير امنيت داخلي المان به قتل اين پناهنده , ايا مجوزي براي به قتل رساندن پناهندگان ديگر نيست؟
علي اجدادي
ما درد مشتركيم
تحصن پناهجويان در لايپزيگ آلمان
پناهجويان ايرانی هماهنگ با چندين شهر ديگر آلمان در مرکز شهر لايپزيگ تحصنی به مدت نه روز از 9 مارس آغاز کرده اند .
خواسته های اين پناهجويان به قرار زير است:
1 ـ به رسميت شناختن حق پناهندگی با توجه به تداوم نقض حفوف بشر در ايران
2 ـ استفاده از وکالت رايگان در جريان پناهندگی
3 ـ عدم اخراج متقاضيان پناهندگی برای کشورهايی مثل ايران که شکنجه و اعتراف گيری خشن در قانون گذاری آن منظور است
4 ـ لغو قوانين مربوط به اخراج به کشور سوم
5 ـ لغو تبعيض و تأمين حداقل استاندارد زندگی برای پناهجويان با در نظر گرفتن اين حقوق : سکونت در منزل ، دريافت کمک مالی به شکل پول نقد ، آزادی رفت و آمد و اجازه کار و انتخاب آزادانه پزشک
6 ـ تعيين زمان مشخص به منظور اعطای اقامت به پناهندگانی که سالهاست بدون دريافت اقامت مطمئن در آلمان هستند
از همه انسانهای آزاده می خواهيم از پناهجويان متحصن حمايت کنند .
پناهجويان متحصن لايپزيگ
Thursday, March 11, 2004
آخرين روزهاي بهاره ، دختري که در معرض ديپورت به ايران قرار دارد
بهاره 26 ساله دانشجوي حقوق شانزده ماه پيش براي پيوستن به پسري که چند سال پيش در ايران با وي دوست بود به سوئيس آمد و عليرغم مشکلات فراوان تلاش کرد تا موقعيت خود را ارتقا بخشد و با تکيه بر زبان آلماني که در تهران آموخته بود کاري براي خود دست وپا کند اما پناهجويان در سوئيس اجازه کارندارند و تنها مي توانند مشاغل پست را به شرط نبود داوطلب بپذيرند با اين حال بهاره به زندگي با دوست پسرش در سوئيت کوچکشان در برن راضي بود هرچند که دوست پسرش که به کمونيست ها گرايش يافته بود نيز با پاسخ منفي اداره پناهندگي اين کشور روبرو شده بود. اما مقامات اين اداره با درخواست پناهندگي بهاره نيز موافقت نکردند و به وي تا امروز براي ترک خاک سوئيس و بازگشت به ايران فرصت دادند. به اين ترتيب يک کارزار تبليغي از سوي انجمن هاي مدافع زنان در سوئيس به حمايت از بهاره به راه افتاد و سازمانهاي زنان با نوشتن نامه به هيئت رئيسه فدرال سوئيس خواستار لغو حکم بازگرداندن اجباري بهاره به ايران شدند. روزنامه معتبر ان زد زدنيز در يکي از شماره هاي اخير خود گزارش مفصلي در باره بهاره و جوانان ايراني در حاکميت جمهوري اسلامي نوشت. پس از درج اين گزارش اين روزنامه با دهها نامه و پيام از سوي خوانندگان روبرو شد که خواستار لغو حکم اخراج بهاره و باقي ماندن وي در سوئيس شدند. اين درحالي ست که دولت سوئيس حتي قصد دارد اغلب پناهجوياني را که ماه گذشته اعتصاب غذا کرده بودند را نيز با حکم اخراج مواجه سازد. با اين حال سخنگوي ب.اف.اف اداره مهاجرت و پناهندگي سوئيس مدعي ست اين اداره ايران را کشوري امن به شمار نمي آورد و هرگز پناهجويان را به اجبار وادار به بازگشت به ايران نمي کند، حال اين سوال باقي ست که حکم اخراج بهاره و قصد اين اداره براي بازگردانش به ايران به چه معناست؟ سايت آزادي بيان
Saturday, March 06, 2004
دو پناهجوی کرد ایرانی پس از پانزده روز اعتصاب غذا در حال مرگ به بیمارستان منتقل شدند
پيک ايران :
دو کرد ايراني که در اعتراض به حکم اخراجشان از انگلستان لبهاي خود را دوخته بودند پس از پانزده روز بي غذائي هوش و حواس خود را از دست داده و به بيمارستان منتقل شدند. مارک براون از فعالان حقوق پناهندگان مي گويد فريبرز گراوندي و فاروق حيدري چهارشنبه شب به بيمارستاني در اسکاتلند منتقل شدند. اين دو کرد ايراني در مدت اعتصاب غذا اب بسيار کمي نوشيدند از اين رو وضعيت جسمي انان به شدت وخيم است. يک پناهجوي ديگر به نام مختار حيدري نيز به همراه اين دو نفر اعتصاب غذا کرده که حال وي نيز وخيم است. انها هنگامي دست به اعتصاب غذا زدند که دولت انگلستان گفت نمي تواند در مورد حکم اداره پناهندگي اين کشور براي اخراج انان تجديد نظر کند. هر سه نفر مي گويند اگر به ايران برگردند با شکنجه و احتمالا مرگ روبرو خواهند شد. در ماه نوامبر کميسيون حقوق بشر سازمان ملل قطعنامه اي را به تصويب رساند که در ان جمهوري اسلامي به استفاده از شکنجه, سرکوب ازادي بيان و تبعيض عليه اقليتها متهم شده است. مارک براون مي گويد مردم عموما با تعجب مي پرسند که چرا وزير کشور انگلستان توضيح نميدهد که اگر اين افراد با خطر شکنجه و مرگ روبرو نيستند پس چرا لبهاي خود را دوخته و دست به اعتصاب غذا زدند.
Friday, March 05, 2004
نریمان صالح پناهجوی ایرانی در انگلستان وارد سی و سومین روز اعتصاب خود شد
گزارش دريافتی پيک ايران:
نريمان صالح روزنامه نگار ايراني که از دولت بريتانيا درخواست پناهندگي نموده بود و با توجه به داشتن مدارک معتبر و آثار شکنجه بر روي بدنش ، متاسفانه به تقاضايش رسيدگي نشد ودولت انگليس در صدد ديپورت وي مي ميباشد . وي وارد سي چهارمين روز اعتصاب غذاي خود شد.
نريمان از لحظه دستگيري تا کنون دست به اعتصاب غذا زد و در طي اين سي سه روز در دو نوبت شش روزه حتي آب هم ننوشيد. اين پناهنده ايراني در کنار فشار هاي روحي که دست به گريبانش هست درد دندان را هم از همان روز نخست دستگيري تحمل ميکند و به دليل اعتصاب خود حتي از خوردن قرص هم خودداري ميکند. و ي در حال حاضر توانايي راه رفتن را هم ندارد و کسي هم به حال وي توجهي نميکند. نريمان ميگويد من راه خود را انتخاب کرده ام و تا آخرش هم مبارزه ميکنم حتي اگر جان خود را در اين راه از دست بدهم. وي معتقد است که با اين کار صداي تمام پناهندگان ايراني آواره از وطن را به گوش تمام جهانيان مي خواهد برساند. جالب توجه است که سال گذشته يک ماجرا جوي آمريکايي به نام ديويد بلين با گرفتن مبلغ پنج ميليون دلار به مدت 44 روز غذا نخورد و از همان روزهاي نخست از سرتاسر جهان خبرنگاران جهت تهيه عکس و گزارش به لندن آمدند و حتي خيلي از رهبران مذهبي هم اين کار را غير انساني شمردند و اعتراض نمودند . در آن زمان تمام رسانه هاي خبري جهان اين خبر را انعکاس دادند و حال اينکه اگر نريمان تنها ده روز ديگر تحمل کند ميتواند رکورد اين شخص ماجراجو را بزند با تفاوت اينکه آقاي ديويد نه درد دندان و نه فشارهاي روحي نريمان اين روزنامه نگار مبارز را داشت.
در حال حاضر وضعيت جسماني اين پناهجوي ايراني خوب نيست و نياز به حمايت هاي مردمي و سازمانهاي دفاع از حقوق بشر دارد.
رسانه هاي گروهي ميتوانند در رساندن خبراعتصاب اين جوان ايراني به مراکز بين المللي دفاع از حقوق بشر او را از اين وضعيت نجات دهند. شايان ذکر است که نريمان در حال حاضر در کمپي در شهر آکسفورد انگلستان ميباشد و تلفن ارتباط با او به قرار زير مي باشد: 00441865845700 اطاق 50 A در ضمن روز گذشته بخش فارسي راديو بي بي سي با وکيل وي گفتگويي انجام داده است.
Thursday, March 04, 2004
از سرگيری برنامه بازگشت پناهندگان افغان به کشورشان
کميساريای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان مجددا برنامه بازگرداندن پناهندگان افغان از پاکستان را به اجرا گذاشته است.
اين برنامه سال گذشته در پی کشته شدن يکی از اتباع فرانسوی اين کميساريا به حال تعليق درآمده بود.
آژانس پناهندگان سازمان ملل تصميم دارد به 400 هزار پناهنده افغان برای بازگشت به کشورشان کمک کند.
کميساريای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان طی دو سال اخير، يک ميليون و نهصد هزار پناهنده افغان را به کشورشان بازگردانده است.
اما رشته حملات مرگبار هفته های اخير عليه کارکنان سازمان های بشردوستانه، باعث نگرانی در مورد وضعيت امنيتی سازمان های غيردولتی شده است.
اکنون چهار ماه از زمانی که بتينا گوسلار، کارمند فرانسوی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در شهر غزنی افغانستان و در يک خودروی دارای نشان سازمان ملل هدف گلوله قرار گرفت، می گذرد.
در ماه های قبل از آن نيز کارکنان سازمان های امدادی در افغانستان هدف حمله قرار گرفته بودند و اين حملات به پيکارجويان ضد دولت نسبت داده شده بود.
اما کشته شدن بتينا گوسلار زنگ خطر خاصی را به صدا درآورد و باعث به تعليق درآمدن فوری عمليات کميساريای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در مناطق جنوب و شرقی افغانستان شد.
تاثير اين امر بر تعداد پناهندگان افغان که به کشورشان بازمی گشتند، قابل توجه بود.
بدون کمک کميساريای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، تعداد بسياری کمتری از پناهندگان از پاکستان راهی خانه های خود شدند.
پاکستان هنوز ميزبان حدود يک ميليون و پانصد هزار پناهنده افغان است.
آژانس پناهندگان سازمان ملل اکنون اميدوار است با دادن مقداری پول و هزينه سفر به پناهندگان، مجددا بازگشت آنها را به جريان اندازد.
يکی از سخنگويان اين آژانس گفت تصميم بر اين است که پس از در نظر گرفتن اقدامات احتياطی و دريافت تضمين های امنيتی از سوی دولت های پاکستان و افغانستان عمليات بازگشت پناهندگان از سرگرفته شود. اما افغانستان همچنان محلی پر خطر برای کارکنان سازمان های امدادی خواهد بود.
تنها طی دو هفته اخير، سه حمله جداگانه به کارکنان امدادی صورت گرفته که طی آنها ده نفر کشته شده اند.
Wednesday, March 03, 2004
به گفته دبير فدراسيون سراسرى پناهندگان ايرانى واحد سوئد، اسماعيل مولودى، وزير امور مهاجران سوئد كه قرار بود همراه با وزير انتگراسيون اين كشور به ايران سفر و با مقامات دولت ايران گفتگو كند، در پى اعتراضهاى ايرانيان پناهنده در سوئد ازتصميم به سفر خود صرف نظر كرده است.تشديد قوانين پناهندگى در سالهاى اخير در كشورهاى اروپايى موجب نگرانى پناهجويان و پناهندگان ايرانى شده است. بسيارى از پناهندگان سالها در انتظار گرفتن پاسخى از سوى اداره پناهندگى و دادگاههاى مربوط به آن مى مانند و در اين حال اوقات انتظار خود را در خانه هاى پناهندگان و در حاشيه جامعه به سر مى برند. بسيار پيش مى آيد كه پس از چند سال انتظار تازه به پناهنده پاسخ رد مى دهند و تصميم مى گيرند كه وى را به وطنش بازگردانند كه از آن به دلايل گوناگون گريخته است. بدين خاطر بسيارى از ايرانيان هستند كه پس از رد درخواست پناهندگيشان و بسته شدن پرونده شان و پس از آنكه حكم اخراجشان به دست پليس داده شد، مخفيانه در كشورهاى اروپايى به سر مى برند و از راه كار باصطلاح سياه، يعنى كارى كه جايى ثبت نمى شود و مالياتى برايش پرداخت نمى گردد، زندگى خود و خانواده شان را مى گذرانند.
برا ى نمونه به گفته اسماعيل مولودى، دبير فدراسيون سراسرى پناهندگى ايرانى واحد سوئد در سوئد ۳۰ تا ۳۵ هزار پناهجو وجود دارند كه از آن ميان ۱۰ تا ۱۲ هزار نفرشان به صورت مخفى و غيرقانونى زندگى مى كنند. از اين تعداد مخفيان حدود ۲۰۰۰ نفر كودك اند. به خصوص براى خانواده هايى كه داراى فرزند هستند و بايد به آموزش و درمان كودكان خود رسيدگى كنند، طبيعتا مخفيانه زندگى كردن مى توانند پيامدهاى اجتماعى ناگوارى به دنبال داشته باشد.
و اما آنچه كه به تازگى نگرانى پناهندگان ايرانى در سوئد و مسئولان فدراسيون سراسرى پناهندگى ايرانى در اين كشور را برانگيخته بود، اين خبر بود كه وزير امور مهاجران سوئد خانم باربرو هولمبرگ و نيز وزير انتگراسيون يا جذب مهاجران در جامعه سوئد، خانم مونا سالين، در پى سفر به ايران هستند. براى همين طى دو هفته گذشته ايرانيان پناهنده مقيم سوئد در شهرهاى استكهلم و مالمو دست به تظاهرات زدند و نيز اقدام به فرستادن نامه هاى اعتراضى به وزير امور مهاجران كردند. اكنون خبر مى رسد كه خانم وزير از سفر خود به ايران چشم پوشى كرده است. در اين زمينه آقاى اسماعيل مولودى چنين مى گويد:
“وضعيت و شرايطى غيرانسانى در سوئد در رابطه با پناهجويان برقرار است. دولت سوئد هر بار تلاش مى كند به نوعى حقوق و امكانات پناهندگى را از پناهندگان بگيرد. وزير امور مهاجرين سوئد همراه با وزير انتگراسيون سوئد مى خواستند به ايران سفر بكنند. پناهجويان در سوئد دست به اعتراضات وسيعى با سازماندهى و تشكل فدراسيون زدند. ملاقاتهاى مختلف و اعتراضهايى وسيع در سراسر سوئد سازماندهى شد. تلاش بر آن بود كه بر تصميم براى اين سفر تاثير گذاشته شود. اين باعث شد كه هفته گذشته، روز پنج شنبه ۲۶ فوريه، اعلام كردند كه سفر وزير امور مهاجرين به ايران لغو شده است.
با توجه به وضعيتى كه امروز در ايران وجود دارد، نبايد چنين باشد كه دولتهاى اروپايى، دولتهايى كه دموكراتيك هستند، به ايران چراغ سبز نشان دهند و به دولت جمهورى اسلامى با اين سفرها اعتبار سياسى ببخشند. كارى كه فدراسيون در اين رابطه كرد اين بود كه تلاش موفقيت آميزى كرد تا نگذارد اين سفر اجرا گردد.
فدراسيون پناهندگان ايرانى در سوئد تلاش مى كند دولتهاى اروپايى را متوجه اين سازد كه جمهورى اسلامى حكومتى نرمال و آزاد و حكومتى كه دفاع از حقوق انسانى بكند، نيست.”
Monday, March 01, 2004
راهپيمايي گروهي از پناهجويان در هلند براي اعتراض به سياست هاي سختگيرانه دولت
گروهي از پناهجويان در اعتراض به سياست هاي سختگيرانه دولت هلند، از روز جمعه اقدام به راهپيمايي به سوي شهر لاهه كردند. در اين حركت اعتراضي، 18 سازمان سراسري و سه گروه محلي شركت دارند. به موجب پيشنهاد دولت و تصويب پارلمان هلند، 26 هزار پناهجو از اين كشور اخراج خواهند شد. پيش از اين پارلمان هلند، پيشنهاد جنجالي خانم ريتا فردونک، وزير امور مهاجرت را به تصويب رساند تا بر اساس آن به دو هزار پناهجو که بيش از پنج سال در انتظار رسيدگي به تقاضاي خود بوده اند، پناهندگي داده شود. حدود 200 پناهجوي ديگر نيز که موقعيت اضطراري داشتند و در صورت اخراج با خطرات و سختي هاي شديد در زادگاه خود روبه رو مي شدند، اجازه اقامت گرفتند. اما 26 هزار پناهجوي ديگر اخراج خواهند شد.
|
|
|
